چرا سقط مکرر اتفاق می افتد؟

سقط مکرر معمولا به عنوان سه یا چند سقط جنین پشت سرهم تعریف می شود.  اگر در اواخر 30 یا 40 سالگی هستید، یا مدت زیادی طول کشید تا باردار شوید ممکن است بعد از دو سقط آزمایشاتی توصیه شود. همچنین اگر فرزند شما پس از 14 هفته بارداری فوت کند، باید آزمایشاتی انجام دهید.

سقط جنین میتواند باعث مشکلات روحی شود. در حالی یک سقط جنین باعث ناراحتی می شود، سقط جنین های متعدد و مکرر می تواند احساساتی مانند کابوس وحشتناک که ایجاد کند. از همه حاملگی ها، 15-20٪ به سقط جنین منجر می شود؛ 75٪ از این سقط ها در 12 هفته اول بارداری رخ می دهد.

سقط مکرر در 15 تا 20 درصد از حاملگی ها رخ می دهد. آمار هنوز مشخص نشده است و بیشتر این مقدار می باشد. در زنانی که سابقه دو یا چند مورد سقط جنین دارند، احتمال سقط جنین به 40٪ افزایش می یابد. در کل، حدود 5٪ از خانم ها حداقل 2 سقط جنین مکرر دارند در حالی که تنها 1٪  سه یا بیشتر سقط را تجربه می کنند. به همین دلیل است که اگر 2 سقط دارید باید با پزشک یا متخصص زنان صحبت کنید تا علل احتمالی سقط جنین را پیدا کنید.

علت های سقط مکرر چیست؟

در اینجا برخی از شایع ترین علل که می تواند به سقط مکرر منجر شود ذکر شده است:

1- مشکلات ژنتیکی

مشکلات ژنتیکی ناشی از ناهنجاری جنین در حال رشد می تواند یکی از دلایل اصلی سقط باشد. ممکن است یک نفر از زوجین یا هر دو علت ژنتیکی اختلال در جنین باشند. یک مطالعه گزارش می دهد که 50-60٪ از همه سقط جنین ها در سه ماهه اول بارداری ناشی از ناهنجاری های کروموزومی است.

2- برهم خوردن تعادل هورمون 

زمانی که پوشش رحم به اندازه کافی رشد نکند سقط جنین ممکن است اتفاق بیفتد. نتیجه نهایی این است که تخمک بارور محیط مناسب برای لانه گزینی و تغذیه ندارد. این می تواند به سطح هورمون غیر طبیعی مربوط باشد. زنان با مشکلات تیروئید و غده فوق کلیه و زنان مبتلا به دیابت معمولا به علت عدم تعادل هورمونی در معرض سقط جنین هستند. علاوه بر این، سطح پرولاکتین بالا نیز می تواند باعث اختلال در پوشش نرمال رحم شود.

3- مشکلات رحمی

مشکلات ساختاری یا شکل رحم معمولا با دخالت در تخمک گذاری تخمک بارور، ممکن است باعث سقط جنین شود. فیبروم های رحم، رشد غیر سرطانی در دیواره رحم است. فیبروئیدها می توانند باعث ناباروری شوند. این مسئله در صورتی رخ می دهد که ورودی لوله های فالوپ را مسدود کنند یا موقعیت آنها بر عملکرد طبیعی رحم تاثیر بگذارد. سپتوم، (دیوار فیبروئید که حفره رحم را تقسیم می کند) می تواند باعث کاشت ضعیف و از دست رفتن بارداری شود. یکی دیگر از علل مشکلات ساختاری، قرار گرفتن در معرض DES است که در نتیجه رحم شکل T می گیرد و حاملگی از دست می رود.

4- تغییرات مربوط به دهانه رحم

یکی دیگر از علل سقط جنین "دهانه رحم نامطلوب" است، به این معنی که عضله دهانه رحم ضعیف شده و نمی تواند در حین رشد جنین بسته شود و هنگامی که جنین به وزن خاصی می رسد بر روی دهانه رحم فشار وارد می کند.

5- عفونت ها

عفونت هایی مانند سرخک آلمانی (سرخجه)، ویروس تبخال، اوره پلاسما، سیتومگالوویروس و کلامیدیا می توانند بر رشد جنین تأثیر بگذارند و در برخی موارد باعث سقط جنین می شوند.

6- فاکتورهای محیطی

سموم زیست محیطی در هوای اطراف شما می تواند سبب آسیب به جنین یا سقط جنین شود، به ویژه اگر بعد از هفته 20 بارداری به طور منظم در معرض این سموم قرار بگیرید. مطالعات همچنین نشان می دهد که استفاده از ماری جوانا، تنباکو، کافئین و الکل می تواند بر رشد جنین تاثیر بگذارد و منجر به سقط جنین شود. اکثر پزشکان معتقدند که زنان در دوران بارداری از مصرف آنها جلوگیری کنند.

7- علل ایمونولوژیک

یک دسته از مشکلات ایمنی شناختی که می توانند موجب ناباروری شوند، آنتی بادی های ضد فسفولیپید هستند. برای تشخیص حضور این آنتی بادی ها از آزمایش خون استفاده می شود. در صورت وجود، ممکن است از داروهایی استفاده شود که به خون رقیق کمک می کند. این گزینه ها عبارتند از: آسپیرین (81 میلی گرم) روزانه، اغلب با شروع تخمک گذاری و گسترش به بارداری و / یا هپارین، یک داروی تزریقی تزریق شده و مورد استفاده برای رقیق کردن خون است. یکی دیگر از انواع علل ايمونولوژيک سقط جنين، مواردی است که از پاسخ محافظتی نرمال زن به جنين جلوگيری می کند.

آیا قبل از سقط جنین علائمی وجود دارد؟

بعضی از زنان علائم و نشانه ها را قبل از سقط جنین تجربه می کنند؛ دیگران علائم را تجربه نمی کنند. برخی از نشانه هایی که ممکن است به خاطر سقط جنین شروع شود عبارتند از: لکه بینی واژن که معمولا قهوه ای تیره است و به رنگ صورتی یا قرمز تبدیل می شود. کاهش حساسیت سینه یا پری سینه؛ و عدم وجود حرکت جنین یا صدای قلب. خونریزی و گرفتگی واژینال علائمی است که سقط جنین ایجاد می کند. بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. اگر متوجه شدید که خونریزی دارید، سعی کنید میزان خونریزی را که اتفاق می افتد پیگیری کنید. اگر متوجه خروج بافت شدید، سعی کنید آن را نگهداری کنید. این مسئله ممکن است عجیب باشد، اما بسیاری از پزشکان برای بررسی آزمایشگاهی برای تعیین علت سقط جنین نیاز به بافت دفع شده دارند.

آزمایش های تجویزی بعد از سقط مکرر کدام است؟

اگر بیش از 2 سقط جنین را تجربه کرده اید، به پزشک مراجعه کنید و یا به یک متخصص باروری جهت ارزیابی علل احتمالی مراجعه کنید و تعیین کنید که چه کاری می تواند برای جلوگیری از تلفات در آینده انجام شود. آنها می توانند مجموعه ای از آزمایشات را انجام دهند تا ببینند علت اصلی این امر ممکن است باعث سقط مکرر شود؟ در اینجا برخی از آزمایشاتی که پزشک شما ممکن است توصیه کند ذکر شده است:

1-  آزمایشات هورمونی

سطح پرولاکتین، تیروئید و پروژسترون و استروژن  را بررسی می کند. اگر سطح آنها غیر طبیعی است و درمان توصیه می شود، برای تعیین سطح دوباره آزمایش انجام دهید.

2-  عکس رنگی رحم

برای ارزیابی شکل و اندازه رحم و جلوگیری از زخم های احتمالی رحم، پولیپ ها، فیبروئیدها یا دیواره جداره ای که می تواند بر کاشت تاثیر بگذارد، یک عکس رنگی رحم انجام می شود. اگر نگرانی در مورد حفره رحم وجود دارد، هیستروسکوپی می تواند انجام شود. در بعضی از زنان، عضله دهانه رحم بیش از حد گشاد است که باعث از دست رفتن بارداری پس از سه ماهه اول می شود. معاینه ویژه زمانی انجام می شود که یک زن باردار نیست تا بی عیب بودن دهانه رحم بررسی شود.

3-  بیوپسی پوشش رحم

بیوپسی اندومتری در روز 21 و یا بعد از چرخه انجام می شود و در صورتی که پوشش رحم به اندازه کافی برای کاشت تخمک بارور ضخیم شده باشد، مورد تایید قرار می گیرد. اگر دو روز یا بیشتر در رشد پوشش تاخیر داشته باشید، با هورمون های مختلف (کلومیفن، hCG، پروژسترون) درمان می شوید. مهم است که بعد از چندین دوره تکراری بیوپسی انجام شود تا اطمینان حاصل شود که درمان کمک می کند. اگر درمان با پروژسترون انجام می شود، مزایای مختلف کرم های خوراکی و واژینال یا راه های تزریق را با پزشک خود در میان بگذارید.

4- آزمایش ژنتیک

آزمایشات کروموزومی به ندرت بر روی بافت از سقط جنین انجام می شود، زیرا نگهداری بافت برای مطالعات کافی مشکل است. اگر تست کروموزوم مورد نیاز باشد، شما و همسرتان آزمایش خون را برای اطمینان از انتقال ژن ها (شرایطی که در آن تعداد ژن های طبیعی 46 است، اما به صورت غیر طبیعی به یکدیگر متصل شده اند) انجام می دهید. این وضعیت می تواند منجر به از دست رفتن بارداری شود.

5-  آزمایشات ایمونولوژیک

آزمایش خون برای بررسی واکنش ایمونولوژیک که می تواند باعث از دست رفتن بارداری شود شامل آنتی بادی های ضد تیروئید (آنتی بادی های تیروئروگلوبولین و تیروئید پراکسیداز)، آنتی بادی ضد لوپوس و آنتی بادی آنتی کولیدیولین است. به نظر می رسد آنتیبادی های لوپوس و آنتی کولیدیولین در مکانیسم های لخته شدن خون در جفت نقش دارند. همچنین این آزمایشات خون برای بررسی عوامل مسدود کننده محافظتی انجام می شوند. اینها برای محافظت از رد حاملگی توسط بدن مادر انجام می شوند.