واژینیت، التهاب و عفونت واژن است، که باعث ایجاد ترشحات، بوی بد، سوزش، یا خارش واژن می شود. تشخیص علت این بیماری دشوار است زیرا واژینیت دلایل مختلفی دارد. برای درمان خارش، ترشحات و ناراحتی این بیماری زنانه از داروهای بدون نسخه نیز استفاده می کنند. به طور کلی واژن تعادل را در بین باکتری های طبیعی برقرار می کند و باعث نظم تغییرات هورمونی در بدن می شود. واژینیت زمانی اتفاق می افتد که اکوسیستم واژن توسط داروهای خاصی نظیر آنتی بیوتیک ها، هورمون ها، داروهای ضد بارداری (خوراکی و موضعی)، داروهای واژینال، مقاربت جنسی، بیماری های منتقله از راه جنسی، استرس و تغییر در شرکای جنسی تغییر کند.
واژینیت به معنای التهاب واژن است و اغلب ناشی از عفونت می باشد، اما ممکن است به علت تغییرات هورمونی (به ویژه هنگامی که یک زن در معرض یائسگی قرار می گیرد) یا به علت آسیب در دختران جوان نیز ایجاد شود. برخی از عفونت ها نیز با بیماری های جدی تر مرتبط است. در این مقاله بطور کامل توضیحات لازم درباره انواع عفونت، درمان و پیشگیری آن را برایتان شرح می دهیم.
در این مقاله می خوانیم:
انواع عفونت واژن در زنان
عفونت واژن چه نشانه هایی دارد
علت عفونت واژن چیست؟
اگر فکر کنم عفونت واژن دارم، چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنم؟
عفونت واژن چگونه تشخیص داده می شود؟
درمان انواع عفونت واژن چیست؟
جلوگیری از عفونت واژن
انواع عفونت واژن در زنان
سه نوع عفونت واژن در زنان شايع هستند، که علل آنها و روش های درمانیشان کاملا متفاوت می باشد، اما علائم و نشانه های آنها مشابه هستند. این سه عفونت عبارت است از:
- عفونت باکتریایی
- عفونت قارچی واژن
- تریکوموناس
توجه توجه:
بسیاری از زنان اغلب به اشتباه فکر می کنند که "عفونت قارچی" دارند و درمان های خودسرانه انجام می دهند. در صورتی که اشتباه کرده اند و عفونتی دارند که به این داروها پاسخ نمی دهد. بنابراین بهترین روش تشخیص، معاینه پزشکی می باشد.
عفونت واژن چه نشانه هایی دارد؟
ترشحات واژن، خارش، و سوزش نشانه های رایج از انواع مختلف التهاب و عفونت واژن است. اگرچه نشانه های این عفونت ها بسیار شبیه به هم هستند، اما تفاوت هایی در رنگ و بوی ترشحات وجود دارد. برخی از ترشحات واژن در زنان در سنین باروری طبیعی است. به طور معمول، غدد درون رحم یک ترشح مخاطی روشن دارد که به سمت پایین حرکت می کند و با باکتری ها مخلوط می شود، سلول های واژینال را ترشح می کند و غده بارتولن در نزدیکی مهبل (واژن) ایجاد می شود. این مواد ممکن است مخاط را به رنگ سفید تبدیل کنند و ترشحات در معرض هوا، تبدیل به رنگ زرد شوند. در طول چرخه قاعدگی، زمانی که غدد رحم مخاط بیشتری تولید می کنند، بسته به مقدار استروژن تولید شده، این ترشحات بیشتر شده و کاملا طبیعی است.
هیجان جنسی و استرس هر دو با افزایش ترشح فیزیولوژیک واژینال همراه است. اگر ترشحات واژن شما غیر طبیعی باشد مثلا دارای رنگ سبز، بوی بد و تغییر قوام باشد و یا به میزان قابل توجهی افزایش یا کاهش پیدا کند ممکن است در معرض عفونت واژن باشید و باید به پزشک مراجعه کنید.
رنگ ترشحات واژن در عفونت باکتریایی:
عفونت باکتریایی (BV) موجب ترشحات غیر طبیعی واژن با بوی ناخوشایند می شود. بعضی از زنان بوی قوی ماهی را به ویژه پس از مقاربت احساس می کنند. این ترشحات معمولا سفید یا خاکستری است و می تواند رقیق باشد. همچنین ممکن است هنگام ادرار کردن، خارش یا سوزش در اطراف مهبل (واژن) داشته باشید. برخی از زنان مبتلا به واژینوز باکتریایی ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند و برخی دیگر علائم زیر را مشاهده خواهند کرد:
- ترشحات سفید مایل به خاکستری رنگ و یا زرد رنگ از واژن به همراه بوی بد ماهی
- ترشحات کم و بدبو،رقیق و یکنواخت
- ترشحات آبکی
- فقدان التهاب و قرمزی و خارش با وجود ترشحات
- وجود درد در هنگام ادرار کردن
رنگ ترشحات واژن در عفونت قارچی:
عفونت های مخمری و یا کاندیدیازیس یک نوع ترشح واژینال با خارش شدیدتر می باشد. ادرار و مقاربت دردناک نیز در این بیماری شایع است. مردان مبتلا به کاندیدیازیس تناسلی ممکن است دانه های خارش دار را روی آلت تناسلی خود مشاهده کنند. بطور کلی علائم این بیماری شامل موارد زیر می باشند:
- ترشحات واژن حالت آبکی تا غلیظ دارند و در عین حال دارای چسبندگی هستند.
- درد سوزشی واژن
- درد هنگام نزدیکی
- سوزش لبه های واژن
- حالت تحریک واژن
- لبه های ترک خورده کلیتوریس
- خارش معمولا شدید است و واژن ملتهب می شود.
- سوزش ادرار
- قرمزی و ادم لبه ها و پوست ولو(واژن)
- وجود ضایعات محیطی پاستولو پاپولر
- واژن قرمز و دارای ترشحاتی سفید رنگ،غلیظ ، چسبنده، سست و دلمه ای شبیه پنیر و معمولا فاقد بو
- بوی کپک (ولی به هیچ وجه متعفن نیست)
رنگ ترشحات واژن در عفونت تریکوموناس:
تریکوموناس باعث ترشحات کف دار واژن می شود که ممکن است زرد یا سبز یا خاکستری باشد. این عفونت ممکن است باعث خارش و تحریک دستگاه تناسلی، سوزش با ادرار، ناراحتی در هنگام مقاربت و بوی بد شود. تریکومونایز یکی از بیماری های انتقالی از راه جنسی است و علائم معمولا در عرض 4-20 روز پس از قرار گرفتن در معرض عامل بیماری زا ظاهر می شوند.
مردان به ندرت به این بیماری مبتلا می شوند، اما اگر علائم در آن ها ظاهر شود ترشحات رقیق و سفید از آلت تناسلی خارج می شود و در هنگام ادرار درد حس می کنند. بطور خلاصه علائم این بیماری شامل موارد زیر می باشند:
- ترشحات زیاد واژن و زرد رنگ،چرکی، بدبو و کف آلود که ممکن است با خارش همراه باشند.
- ترشحات خاکستری یا سبز رنگ
- تندرنس و ادم و قرمزی لبه های کوچک واژن
- سوزش و تکرر ادرار
- درد در قسمت تحتانی شکم
- قرمزی تکه ای واژن (سرویکس توت فرنگی)
هشدار مهم:
درد نشانه ای از عفونت واژن نیست (به جز خارش) و باید به پزشک مراجعه کنید. اگر وضعیتی به نام ولوودینیا دارید، ممکن است سوزش، خارش یا ناراحتی تناسلی داشته باشید. در ولوودینیا اغلب هیچ عفونت و یا بیماری پوستی در واژن دیده نمی شود.این وضعیت غیر معمول است که نیاز به مدیریت بیشتر با پزشک دارد.
علت عفونت واژن چیست؟
هر نوع عفونت ممکن است علت های خاص خودش را داشته باشد. در زیر برخی از این علت ها را توضیح می دهیم:
علت عفونت باکتریایی:
عفونت باکتریایی (BV) شایع ترین علت عفونت واژن است. واژینوز باکتریایی ناشی از تغییر یا عدم تعادل در انواع باکتری هایی است که به طور معمول در واژن یافت می شوند. در صورت بارداری، استفاده از دستگاه داخل رحمی (IUD) و یا دوش واژینال مکرر افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این نوع عفونت هستند. این مسئله با فعالیت جنسی، و احتمالا شریک جدید جنسی یا چندین شریک جنسی نیز بیشتر می شود. به همین دلیل زنانی که هرگز رابطه جنسی نداشته اند، به ندرت تحت تأثیر این مشکل قرار می گیرند. در اثر استفاده از صندلی های توالت، ملافه یا استخرهای شنا عفونت باکتریایی منتقل نمی شود، نگران این موضوع نباشید.
علت عفونت قارچی:
عفونت مخمر واژن توسط قارچی بنام کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود. همچنین این قارچ کاندیدیازیس، کاندیدیازیس تناسلی یا کاندیدیاز ولووواژینال (VVC) نیز نامیده می شود. عفونت قارچی می تواند به سایر قسمت های بدن از جمله پوست، غشاهای مخاطی، دریچه های قلب، مری و دیگر مناطق گسترش یابد. در موارد نادر، این عفونت می تواند عفونت های سیستماتیک تهدید کننده حیات را در افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی بدن (مانند زنان باردار و افراد مبتلا به HIV مثبت، دیابت یا مصرف کنندگان استروئیدها) نیز ایجاد کند.
چند نکته درباره عفوت قارچی
- اکثر زنان بالغ حداقل یک بار عفونت تناسلی مخمر را در طول عمر خود تجربه کرده اند. عفونت قارچی واژن به عنوان یک بیماری انتقالی در نظر گرفته نمی شود، اما برخی از مردان علائمی از قبیل خارش و بثورات آلت تناسلی را پس از تماس جنسی با یک شریک آلوده مشاهده می کنند.
- عفونت های قارچی ناشی از رشد بیش از حد قارچ های معمول در حال رشد در واژن است که علائم ناخوشایندی ایجاد می کند. این مخمرها معمولا تحت کنترل باکتری های طبیعی بدن قرار می گیرند. اگر تراز طبیعی میکروارگانیسم ها مختل شود، مخمر از کنترل خارج می شود. هنوز کاملا مشخص نیست که چگونه عفونت های قارچی گسترش پیدا می کنند، اما مطمئن هستیم که از طریق جنسی انتقال نمی یابد. عفونت ها زمانی اتفاق می افتند که تعادل از بین می رود و می تواند ناشی از هر یک از عوامل زیر باشد:
1- استفاده از آنتی بیوتیک ها:
آنتی بیوتیک ها باکتری های محافظ در واژن را از بین می برند. این باکتری ها معمولا از رشد بیش از حد قارچ ها و تبدیل به عفونت جلوگیری می کنند . عفونت مخمر ممکن است پس از مصرف یک دوره از آنتی بیوتیک ها در شرایط دیگری مانند گلو درد استرپتوکوکوس رخ دهد.
2- دیابت یا بارداری:
دیابت و بارداری باعث می شود محیط واژن برای رشد قارچ مناسب شود. این شرایط باعث کاهش میزان ذخیره گلیکوژن در برخی سلول های واژینال شده و همچنین ممکن است قند و pH واژن را افزایش دهند و در نتیجه خطر ابتلا به عفونت مخمر نیز بیشتر می شود.
3- قرص های ضد بارداری:
تغییرات در محیط واژن با افزایش سطح هورمونی با مصرف قرص های ضد بارداری حاوی استروژن همراه است. این تغییر، محیطی برای رشد قارچ و ایجاد علائم عفونت فراهم می سازد.
سایر علل عفونت قارچی واژن
- تغییرات هورمونی مانند تخمک گذاری، یائسگی یا بارداری
- استفاد از استروئید و کورتون ها
- پوشیدن لباس تنگ و یا غیر پنبه ای: این عامل می تواند دما، رطوبت و تحریک موضعی را افزایش دهد.
- سیستم ایمنی ضعیف: به عنوان مثال، HIV / AIDS
- استفاده از دوش واژینال، اسپری های بهداشتی زنانه پوستی
- خراش در مهبل (در هنگام قرار دادن تامپون یا سایر اشیاء)
- استفاده زیاد از میوه و شکر
- مقاربت مکرر (در هفته چند بار نزدیکی کنیم؟)
- حاملگی
- اختلال در عملکرد تخمدان ها
علت عفونت تریکوموناس:
تريکومونيازيس بیماری ای است که به تدریج رشد می کند و ناشی از انگل تريکومونيازيس واژنی می باشد. تريکومونيازيس عمدتا بصورت عفونت دستگاه ادراري و تناسلي ظاهر می شود. برای زنان واژن شایع ترین محل عفونت است و برای مردان، مجرای ادرار اغلب تحت تأثیر قرار می گیرد.
علل دیگر التهاب واژن، آلرژی به اسپرم ها، محصولات بهداشتی واژن، و مواد شوینده و نرم کننده های پارچه ای می باشد. همچنین از طریق بیماری های دیگر جنسی عفونت ایجاد می شود. زنان مسن تر هم ممکن است واژینیت آتروفی داشته باشند (نازک شدن دیواره واژن با یائسگی). اشیای خارجی مانند تامپون، نوار بهداشتی یا یک جسم خارجی دیگر نیز از عوامل تحریک واژن هستند.
اگر فکر کنم عفونت واژن دارم، چه زمانی باید به دکتر مراجعه کنم؟
اگر درد دارید، باید به دکتر مراجعه کنید. اگرچه عفونت واژن ممکن است باعث خارش ناخوشایند نیز بشود، اما نباید باعث درد شود. در صورتی که اولین بار است علائم عفونت واژن را دارید، یا اگر مطمئن نیستید عفونت قارچی یا نوع دیگری از عفونت واژینال را دارید، با پزشک خود مشورت کنید. اگر علائم شما به یک دوره دارو پاسخ ندهد، ممکن است عفونت مخمر نداشته باشید و دچار یک بیماری دیگری شده اید که باید به دکتر مراجعه کنید. عفونت قارچی واژن معمولا تهدید کننده و خطر آفرین نیست. اما در صورتی یکی از موارد زیر را مشاهده کردید، باید به متخصص مراجعه کنید:
- ترشحات واژن با بوی بد یا زرد رنگ
- درد پشت یا شکم
- استفراغ یا تب
- اگر علائم در عرض دو ماه بازگشت
سایر شرایط لگنی با علائم شبیه به عفونت های مخمر واژن نیز باید توسط متخصص در بخش اورژانس بیمارستان بررسی شود. اگر شرایط زیر پیشرفت کرد، باید سریعا به پزشک مراجعه کنید:
- ترشحات واژن همراه با تب، استفراغ، و درد شکمی و یا اگر ترشحات واژن همراه با خونریزی واژینال باشد که مربوط به دوره طبیعی قاعدگی نیست.
- علائم در سه روز بهبود نیابد، مقدار زیادی از ترشحات واژن مشاهده شود و یا اگر علائم اولیه بدتر شوند.
- ترشحات سبز یا مقدار زیادی از ترشحات با تب همراه باشد.
- پوست و چشم های زرد (قسمت سفید زرد است) یا مدفوع کم رنگ.
- بثورات در جاهای مختلف بدن
- سرگیجه
عفونت واژن چگونه تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص نوع عفوت، پزشک شما را معاینه می کند و در مورد علائم سوال خواهد کرد. آزمایشات ادرار و نمونه های ترشحات نیز مورد نیاز است. ممکن است سوالات زیر از شما پرسیده شود:
- چه زمانی این مشکل شروع شد؟ آیا ترشحات در طول ماه یکسان بوده است؟
- ترشحات چه شکلی هستند؟ رنگ و انسجام آن ها چگونه است؟ آیا بو دارند؟
- آیا درد، خارش، یا سوزش دارید؟
- آیا همسر شما ترشحات آلت تناسلی دارد ؟
- چند شریک جنسی دارید؟
- آیا شما از کاندوم استفاده می کنید؟
- چه چیزی باعث تسکین ترشحات می شود؟ آیا مکرر حمام می کنید؟ آیا داروهای بدون نسخه را امتحان کرده اید؟
- چه علائم دیگری دارید؟
- چه داروهایی برای همه بیماری ها مصرف می کنید؟
- آیا اخیرا مواد پاک کننده یا صابون خود را عوض کرده اید؟
- آیا اغلب لباس های تنگ یا شلوار جین می پوشیدید؟
معاینه لگن:
در طول معاینه لگن، پزشک واژن و رحم شما را برای هر گونه ترشحی بررسی خواهد کرد. دکتر اندازه و محل رحم و دهانه رحم را تعیین می کند. همچنین ارزیابی خواهد کرد که آیا در هنگام تکان خوردن رحم و دهانه رحم یا اطراف رحم درد یا حساسیت دارید. این درد مربوط به لوله های فالوپی و تخمدان می باشد.
معاینه واژن:
در طول معاینه واژن، یک اسپکولوم ( وسیله کمکی برای معاینه بهتر) برای مشاهده دهانه رحم وارد واژن می شود. از سواب ترشحات برای تعیین عفونت قارچی (مخمر)، پروتئوز (تریکومونیاز) یا باکتری (واژینوز باکتریایی) استفاده می کنند. پزشک نمونه ترشحات واژن را برای حضور ارگانیسم های مربوطه با میکروسکوپ بررسی می کند.
- در برخی موارد، آزمایش پاپ برای حذف احتمال سرطان دهانه رحم انجام می شود. نمونه ای از دهانه رحم گرفته شده و به آزمایشگاه ارسال می شود و نتایج معمولا در عرض یک هفته به دست می آید.
- آزمایش جدید مبتنی بر DNA برای تشخیص عفونت واژن انجام می شود.
- اگر دهانه رحم شما غیر طبیعی باشد، ممکن است کولپوسکوپی یا بیوپسی توصیه شود. کولپوسکوپی از یک میکروسکوپ روشن برای دیدن یک تصویر بزرگ از سطح دهانه رحم استفاده می کند. در بیوپسی یک نمونه بافت برای آزمایش استفاده می شود.
- برخی از آزمایشات خون می تواند آنتی بادی هایی را که باعث عفونت مخمر می شوند، شناسایی کند.
اگر تریکوموناس وجود داشته باشد و با آزمایشگاه تایید شود، پزشک شما ممکن است آزمایش های بیشتری را برای تشخیص سایر بیماری های انتقال بیماری جنسی (STDs) انجام دهد.
نکات مهم در صورت ابتلا به عفونت:
- اگر عفونت داشته باشید، باید منطقه تناسلی را تمیز و خشک نگه دارید.
- در حین درمان، دوش واژینال یا اسپری های بهداشتی یا پودر زنانه استفاده نکنید.
- در حین درمان رابطه جنسی نداشته باشید. یعنی پس از ملاقات با پزشک، تا زمانی که درمان کامل نشده و علائم فروکش نکرده است، از رابطه جنسی اجتناب کنید.
درمان انواع عفونت واژن چیست؟
تشخیص عفونت معمولا بر اساس علائم و نتایج آزمایشات ادرار و معاینه واژن انجام می شود. درمان بر اساس علت عفونت است. بسته به علت عفونت، پزشک شما ممکن است شیاف واژینال، قرص ضد قارچی یا آنتی بیوتیک (قرص یا تزریق) تجویز کند. درمان بستگی به نوع واژینیت شما، شدت عفونت، مدت زمان و عود عفونت و اینکه آیا حامله هستید یا خیر نیز بستگی دارد.
روش های خانگی درمان عفونت:
- واژینوز باکتریال و تریکومونیاز با مراقبت در منزل یا داروهای بدون نسخه برطرف نمی شوند. درمان این گونه عفونت ها نیاز به آنتی بیوتیک دارد. باید با پزشک خود برای تشخیص و درمان صحبت کنید. تکنیک های مراقبت در خانه سال های زیادی مورد استفاده قرار گرفته است، اگر چه مطالعات علمی اثربخشی آنها را ثابت نکرده است، اما می تواند سرعت بهبودی را افزایش دهد. این درمان ها شامل موارد زیر هستند:
دوش واژینال
در حالی که بسیاری از زنان از دوش برای شستشوی بعد از قاعدگی یا مقاربت جنسی استفاده می کنند، پزشکان استفاده از این روش ها را توصیه نمی کنند. واژن قابلیت تمیز کردن خود را دارد. دوش واژینال ممکن است باکتری های سالم داخل واژن را از بین ببرد. با تلاش برای درمان ترشحات غیر طبیعی واژن با دوش واژینال ، ممکن است در حقیقت شرایط را بدتر کنید. در صورت ترشحات غیرطبیعی بدون مشورت با پزشک از دوش واژینال استفاده نکنید. بطور کلی شست و شوی واژن در عفونت قارچی با جوش شیرین و در عفونت باکتریایی با سرکه انجام می شود. پس اول از همه باید نوع عفونت مشخص بشه!!
ماست (یا خوردن کپسول های اسیدوفیلوس) :
ماست حاوی اسیدوفیل های زنده است. ماست یک محیط مناسب را برای رشد باکتری های مفید فراهم میکند. با وجود باور عمومی، مطالعات در مورد مزایای خوردن ماست پروبیوتیک به عنوان راهی برای جلوگیری از عفونت مخمر ، نتایج متناقض دارد. مزیت علمی مصرف ماست برای این بیماری هنوز ثابت نشده است.
چه آنتی بیوتیک هایی عفونت واژن را درمان می کند؟
درمان دارویی عفونت باکتریایی:
متخصص شما ممکن است با آنتی بیوتیک هایی مانند مترونیدازول (Flagyl) یا کلیندامایسین (Cleocin) به درمان بپردازد. این وضعیت ممکن است به صورت خود به خودی در بیش از یک سوم از موارد در بیماران غیر باردار و تا یک دوم در بیماران باردار حل شود. پس درمان دارویی شامل موارد زیر می باشد:
1- Tab Meronidazole 250 mg : دوبار در روز به مدت یک هفته به همراه غذا
2- Vaginal gel Metronidazole ٪./75 : با یک اپلیکاتور به صورت داخل واژنی 1-2 بار در روز به مدت 5 روز
3- Vaginal cream Clinamycin ٪ ۲ : با یک اپلیکاتور پر به صورت داخل واژنی در هنگام خواب به مدت 7 روز
4- Cap Clinamycin150 mg : کپسول 300 میلی گرم در روز به مدت یک هفته (همراه یک لیوان آب میل شود)
توجه:
در صورت ابتلا به این بیماری، همسرتان نیاز به درمان ندارد.
درمان دارویی عفونت قارچی:
اگر این اولین بار است که عفونت قارچی را تجربه می کنید، قبل از تلاش برای هر گونه درمان خانگی و یا دارو، با پزشک مشورت کنید. پزشک معمولا توصیه می کند که به جای داروهای خانگی از کرم های واژینال استفاده کنید. زنان باردار معمولا روند درمان طولانی تری نسبت به زنان غیر باردار دارند.
در عفونت های شدید
عفونت های شدید نیاز به داروهای ضد قارچی دارند که معمولا به صورت خوراکی مصرف می شوند. این داروها شامل فلوکونازول (Diflucan) و آنتیروکونازول (Sporanox) می باشد. میزان بهبودی با این داروها بیش از 80٪ است. همچنین می توانند بعد از سه تا پنج روز با میزان مشابه باعث بهبودی شوند. این داروها عوارضی مثل مشکلات کبدی نیز دارند. برخی از علائم اختلال عملکرد کبدی شامل پوست زرد، چشم زرد و مدفوع کم رنگ است. اگر هر کدام از این علائم را دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک شما احتمالا به شما توصیه می کند بلافاصله دارو را متوقف کنید، آزمایش های خون انجام دهید و عملکرد کبد را کنترل کنید.
در عفونت های ملایم
برای عفونت هایی با شدت کمتر، داروها را می توان به عنوان قرص واژینال یا کرم اپلیکاتور استفاده کرد. مثلا با استفاده از نیستاتین (میکواستاتین) میزان بهبودی حدود 75 تا 80 درصد است. استفاده از میکونازول (Monistat-7، M-Zole) و کلوتریمازول (Mycelex، Gyne-Lotrimin) میزان بهبودی حدود 85٪ -90٪ دارند.
خانم دکتر لیلا زنبق، جراح و متخصص زنان و زایمان و نازایی، در مورد درمان عفونت تریکوموناس اظهار کرد: " امروزه بعلت روش های نا متعارف جنسی از جمله سکس مقعدی شاهد عفونت های تریکومونایی بیش از قبل هستیم. در این نوع عفونت درمان همزمان شریک جنسی الزامی ست. و فقط باید به روش خوراکی دارو تجویز شود".
نکات مهم در هنگام درمان:
- در بعضی موارد، یک دوز دارو تنها برای تشخیص عفونت های قارچی مورد استفاده قرار گرفته است. در موارد دیگر، دوره طولانی دارو (سه روز یا هفت روز) ممکن است تجویز شود.
- برای عفونت های مکرر (بیش از چهار بار در سال)، فلوکونازول خوراکی و ویتروکونازول یا کلوتریمازول واژینال ممکن است برای شش ماه مورد نیاز باشد.
- در زنان باردار یک دوره طولانی تر درمان نیاز است و بسیار مهم است قبل از درمان با پزشک خود مشورت کنید.
- پس از اولین عفونت، اگر عفونت دوم رخ دهد و احساس کنید عفونت قارچی است، می توانید خود را با یک دوره از داروهای بدون نسخه واژینال مانند میکونازول (نام تجاری Monistat و ....)، داروهای واژینال ضد قارچ، درمان کنید.
از آنجا که درمان بدون نسخه در دسترس است، بسیاری از زنان عفونت مخمر را تشخیص می دهند و به وسیله دارو خود درمانی می کنند. اما بهتر است خود درمانی نکنید زیرا در صورتی که داروی اشتباه مصرف کنید ممکن است منجر به عفونت مقاوم واژن شود. درمان عفونت مقاوم با داروهای موجود بسیار دشوار است. در صورتی که شک دارید، با پزشک خود مشورت کنید. همچنین درمان دارویی بصورت خلاصه شامل موارد زیر می باشد:
Vaginal cream Clotimazole - 1 : یک اپلیکاتور پر هنگام خواب به مدت 1-2هفته (در صورت عدم بهبودی تا دو هفته در درمان تجدید نظر شود.)
Vaginal cream Triple Sulfa : یک اپلیکاتور پر دو بار در روز (قبل از خواب و بعد از بیداری)به مدت 4-6روز ،سپس شبی یک بار
Vaginal cream Miconazole -2 : یک اپلیکاتور پر به مدت یک هفته
Vaginal Tab nystatin 100000iu : یک قرص به صورت داخل واژن به مدت دو هفته
3- Cap Boric Acid : از راه واژن
4- Tab Fluconazole 150mg : تک دوز
درمان دارویی عفونت تریکوموناس:
تریکومونایز با مترونیدازول درمان می شود. این قرص معمولا در یک دوز داده می شود. اگر این دارو را مصرف می کنید، الکل مصرف نکنید چون ممکن است گاهی اوقات مخلوط کردن این دو ماده باعث تهوع و استفراغ شدید شود. هر دو شريک جنسي با دارو درمان مي شوند. درمان دارویی بطور خلاصه شامل موارد زیر می باشد:
1- Tab Meronidazole 250 mg 500 : میلی گرم خوراکی دو بار در روز به مدت یک هفته یا 250 میلی گرم 3 بار در روز به مدت 1هفته
Vaginal Cream Triple Sulfa : یک اپلیکاتور پر دو بار در روز (یک بار قبل از خواب و یک بار بعد از بیدار شدن) به مدت 4-6 روز سپس یک بار ( هرشب قبل از خواب )
در صورت عدم درمان با داروهای فوق:
2- Tab Meronidazole 2 g : یک بار در روز به مدت 5 روز
3-Tab Tinidazole2g : یک بار در روز به مدت یک هفته
توجه توجه:
این اطلاعات دارویی صرفا جهت کمک به شما ذکر شده و مصرف هریک از این داروها و مقدار و دوزش و نوع دارو تنها و تنها توسط پزشک و بعد از معاینه تجویز می شود و از مصرف سرخود این دارو ها جدا بپرهیزید. واژن و ناحیه تناسلی زنان در باروری نقش مهمی دارد و باید در سلامت آن کوشا باشید و با مصرف نادرست دارو برای خودتان دردسر درست نکنید!!
جلوگیری از عفونت واژن
در حالی که جلوگیری از عفونت قارچی همیشه امکان پذیر نیست، گام هایی وجود دارد که می توانید خطر ابتلا به آن را کاهش دهید.
جلوگیری از عادات بد:
استفاده از موادی که باعث ورم غشای واژن یا اختلال طبیعی واژن می شود را کنار بگذارید، مانند:
- مواد شوینده معطر، اسپری زنانه و یا پودر
- دستمال توالت معطر، تامپون یا پد
- صابون معطر و صابون بدن
- استفاده از لباس حمام مرطوب یا لباس ورزشی تنگ که برای مدت طولانی عرق را در ناحیه واژن نگه می دارد.
- دوش داخل واژن
- داشتن شرکای جنسی متعدد
- داشتن رابطه جنسی محافظت نشده
نکات مهم در خصوص تغییر عادات بد:
- بهتر است از محصولات بدون عطر برای شستشوی منطقه تناسلی استفاده کنید و لباس های مرطوب و تنگ را به سرعت عوض کنید تا احتمال عفونت را به حداقل برسانید.
- اگر عفونت به طور صحیح تشخیص داده شده و درمان شود، تمام انواع واژینیت ها به درمان پاسخ می دهند. پس از درمان علائم شما برطرف می شوند. اگر علائم برطرف نشود یا بازگشت کند، باید توسط متخصص مراقبت های بهداشتی مجددا معاینه شوید.
- واژینوز باکتریایی با بیماری التهابی لگنی (PID) همراه است که می تواند باعث ناباروری و حاملگی خارج رحم شود. همچنین می تواند موجب مشکلات مربوط به بارداری مانند زایمان زودرس و تولد نوزادان کم وزن شود. اگر باردار هستید و قبلا زایمان زودرس داشته اید، پزشک شرایط شما را تحت نظر خواهد داشت. واژینوز باکتریال ممکن است شما را در معرض خطر افزایش گونوره و عفونت HIV نیز قرار دهد.
- تریکومونیاسیس با افزایش خطر ابتلا به HIV همراه است.
- علت دقیق پیشرفت BV در خانم ها مشخص نیست. بنابراین تعیین روش جلوگیری از عفونت دشوار می باشد. با این حال، بهتر است از رفتارهایی که باعث افزایش احتمال BV می شود اجتناب کنید و همیشه مراقب سلامت واژن خود باشید.
عادت های خوب:
- معاینه منظم لگن
- رابطه جنسی محافظت شده (استفاده از کاندوم به جای IUD)
- پایان دادن به تمام داروها برای کاهش ابتلا به BV
انواع دیگر عفونت های واژن
1- عفونت گونوره:
گونوره یا سوزاک ممکن است در بیش از نیمی از زنان آلوده علائمی ایجاد نکند، اما می تواند باعث سوزش با ادرار یا ادرار مکرر، ترشحات واژینال زرد، قرمزی و تورم ناحیه تناسلی و سوزش یا خارش ناحیه واژن شود.
2- عفونت کلامیدیا:
مانند گونوره، عفونت کلامیدیا ممکن است در بسیاری از زنان علائم ایجاد نکند. در برخی از زنان نیز باعث افزایش ترشحات واژن و علائم عفونت مجاری ادراری می شود.
3- عفونت قارچی واژن:
عفونت قارچی واژینال معمولا با ترشحات سفید و غلیظ همراه است که ممکن است بافت پنیر یداشته باشد. این ترشحات معمولا بی بو است. علائم دیگر ی مانند سوزش و درد در هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی نیز وجود دارد.
سخن آخر
معمولا با رعایت نکات بهداشتی و نکاتی که در این مطلب به آن ها اشاره کردیم احتمال عفونت به مقدار زیادی کاهش پیدا می کند و یا در صورت ابتلا زودتر خوب می شود. در صورتی که عفونتتان همراه با علائمی مثل درد یا تب بود نیز به هیچ وجه از داروهای خانگی و یا بدون نیاز به نسخه استفاده نکنید و اول به پزشک مراجعه کنید تا دچار عوارض بعدی نشوید.
Mary D. Nettleman. Vaginal Infections. www.emedicinehealth.com. Reviewed on 12/22/2017
