شرح زایمان من 🐣

سلام.من جمعه ۱۴۰۳/۷/۶ بچهم بدنیا اومد.
دیابتی متفورمینی بودم ۳۹ هفته رفتم که بستری شم دهانه ی رحمم ۱سانتم نبود با کلی ورزش و فعالیت و...دردای زایمانم هیچی نداشتم.
چیزی حدود ۲۷.۸ساعت توی بلوک زایمان بودم تا آخرم سز شدم.
اوایل آمپول فشارهایی که میزدن زیاد به بدنم جواب نمی داد و اصلا دردم نمی گرفت.ازعصرساعت ۶ تا۷صبح بعدی آمپول فشار هارو میزدن وNstدردای نامنطم‌رو نشون میداد و منم دلدرد پریودی داشتم.ساعت ۷ دز جدید آمپولارو تزریق کردن اینبار بیشتر دردا شروع شد و قابل تحمل بود تا ۱۰ ۱۱ ظهر و تواین تایم من ۲فینگر بودم دیگه دردا کلافه م کرده بود و ماما ازم می خواست تو دردام ورزش کنم و من زود خسته می شدم...این پروسه ادامه داشت تا ساعت ۵عصر دتتر اومد گفت هیج پیشرفتی نداره ولگنش تنگه کیسه آبمو ترکوند چشمتون روز بد نبینه یک دردایی اومدن سراغم بیا و ببین امونمو بریده بودن...می زدم تو سرو کله ی خودم خیلی وحشتناک بود کلا دردی که بهت القا بشه.ازساعت ۵تا۹ ونیم شب با همون درد ترکیدن کیسه آب و القای آمپول فشار موندم تو بلوک و از شدت درد زجه میزدم.آخرسر هم دکتر گفت بره واسه سزارین انگاری خدا دنیاروبهم داد و ساعت ۱۰ و۱۰ دقیقه شب پسرم که دنیای منه دنیا اومد.
خواهشا اگه درد زایمان ندارین و قراره با آمپول فشار و دهانه ی رحم بسته بچه رو دنیا بیارین هرگز هرگزهرگزاین کارو نکنین.من هر دو درد رو کشیدم وحشتناکه...ولی اگه دیدین دهانه ی رحمتون خوبه و تنگی لگن ندارین و می تونین طبیعی بیارینش دنیا بازم برین سزارین🤣🤣🤣.درد بی حسی رو اصلا حس نکردم خیلی هم بهم احترام گزاشته شد.فقط یه سری دردا هست واسه فشاردادن شکمه بعد اینکه عمل انجام شد و بچه تو بغل کردی و بی حسیه رفت که دردش واقعا خیلیه.
من الان تو مرحله ای هستم که درد بخیه هامو از داخل حس می کنم زیاده ولی قابل تحمل از دکتر پرسیدم گفت داره جوش می خوره.