هستین درد دل کنیم؟

زندگی ما از اون مدل زندگیاست که داخلش خودمونو میسوزونه بیرونش مردمو
شوهر من در ظاهر یه ادم موقر با ادب با شخصیت مهندس مهربون بافرهنگ
اما باطن زندگیمون این نیست
خیلی به خانواده اش وابسته است
وخیلی هم دربرابر من و پسرم بی مسوولیت
فقط وقتایی که بهش بگم احتیاج به دکتر هست خداییش مشکلی نداره
جای تلویزیونم رو جاب جا کردم یک سال تموم بود تلویزیون نداشتم آنتنش مشکل پیش اومده بود باید یا خودش سرویس میکرد یا یه کسی میاومد اما کاملا بی اهمیت اصلا براش مهم نبود
چهار ساله تو این خونه داریم زندگی میکنیم من تو این چهار سال رو هم رفته یه سال آب درست نداشتم
همیشه ظرفای سه وعده شبانه روز رو جمع کردم ساعت ۵ صبح که فشار اب به نسبت بهتر بوده شستم
از مهر ماه پارسال با فشار حدااکثری من یه پمپ خریده حالا از مهر ماهه بالای حموم خونمون داره خاک میخوره تر روز بهش میگم تروخدا کسی رو بردار بیار درستش کنه همش امروز و فردا میکنه
از وقتی پسرم بدنیا اومده همش بهش میگم بیا ببریمش آتلیه
آتلیه شهر دیگه است و اجازت نمیده من تنها برم انگار نه انگار چندین بار زنگ زدم وقت گرفتم حتی بیعانه هم دادم مجبور شدم کنسلش کنم
پسرم خیلی باباشو دوس داره حتی تو روز وقتی گریه میکنه دوست داره صدای باباشو بشنوه همش بابا میگه اما تر سری زنگ میزنم شوهرم میگه قطع کن کار دارم
صبح ساعت ۵ میره ساعت ۱۰ شب میاد شرایط شغلیش هم جوریه که خودش کار فرماست
همه چیز مال خودشه کارگر داره میتونه اما اینکه یه تایمی رو ازاد کنه حداقل یه ساعت با این بچه باشه نمیکنه انجام نمیده
میاد خونه
چای بیار
شام بیار
من رفتم بخوابم
میره و درم رو خودش میبنده بچه هر چقد گریه میکنه نهایت میگه بیاورش دارخسته ام میخوام بخوابم
تمام صحبت هایی که باهم داریم همینه
گاهی اوقات دوماه هم میشه که رابطه نداشتیم و اینکه بگم مطمئنم جای دیگه سرش گرم نیست
ولی برا خانواده اش وقت میذاره اگه دوساعتم بره باهاشون حرف بزنه مشکلی نیست
مامانش بگه بمیر هنوز از دهنش درنیومده این براش مرده
امشب تلویزیون مامانش خراب شده بود
اینم پریده بود عین بتمن درستش کرده بود
منم ناراحت شدم
کولرمون سرویس لازم داره تا راه بیافته خونمون هم به شدت گرمه امروز بچم چند بار عوق زد گرما زده شده بود.
بعد تا بهش میگم چرا وقت نمیذاری
میگه من دلم سیاهه از این زندگی تو خونه رو برام جهنم کردی
به پسرم میگه اخرم تو بچه طلاق میشی
خوب منم دلم میشکنه
مسافرت که هیچی
تفریح که هیچی
حداقل بیا بالا سر بچه ات بدونه باباش زنده است
تا حرف میزنم کارتمو پر پول میکنه که بهش هیچی نگم ازش هیچی نخوام
همش میگه من دوستت دارم اول و اخرم تویی اما با این رفتارای سردش من چطور حرفاشو باور کنم
خیلی دلم برای بچه ام میسوزه
خیلی پشیمونم
قبل از از بارداری هم دقیقا همین بود
گفتم بچه بیاد زندگی مون شیرین بشه
اما این بچه رم با خودم کشیدم تو این لجن زار
همه کار براش میکنم هر کی زندگی مونو دیده صد ها بار جلوی خودم بهش گفتن خوشبحالت زنت صبوره
یا خوشبحالت بازنت اوکی هستی
خوشبحالت زنت زن زندگیه
اما انگار این زندگی به دهن اونی که باید شیرین نمیاد