شرح زایمان طبیعی من

شرح زایمانمو همون سه ماه پیش نوشته بودم اما دلم راضی نمیشد بزارم چون از نظر خودم اتفاق خاصی نیافتاده بود ولی امروز گفتم بزارم برای کسایی که از زایمان میترسن


روغن کرچک و خورده بودم و تا ۲نصفه شب دسشویی میرفتم و چیزی ام نمیخوردم به امید اینکه میخوان ببرنم اتاق عمل برای سزارین معدم خالی باشه

ساعت ۴ونیم پاشدیم و واسه ۵رفتیم بیمارستان
وقتی رسیدیم پرسیدم دکتر ........ هست گفتن نه امشب شیفتش نیست
انگار آب یخ ریختن روم
نامه بستریمو نشون دادم گفتن مگه درد داری
گفتم نه
گفتن پس چرا اومدی گفتم خودش گفته میخواد سزارین کنه
گفتن نه اینجا نوشته طبیعی
خلاصه زنگ زدن بهش گفت نه بخوابونیدش برای طبیعی و زدن آمپول فشار
گفتم نمیخوام مدارکمو بدید میخوام برم
گفتن نمیشه باید شوهرت بیاد کتبی رضایت بده تا بری
رفتم بهش گفتم بیا رضایت بده
گفت برو بگیر بستری شو قضیه تموم شه نترس
با گریه برگشتم
خانومه ماما هی میگفت چرا ترسیدی چرا اینجوری میکنی
بیا آروم باش ما کمکت میکنیم اگه نتونی خودمون حواسمون هست سزارینت میکنیم نگران نباش
خلاصه با گریه تشکیل پرونده دادم و لباس پوشیدمو خداحافظی کردم و رفتم تو اتاق

اتاق من یه تخت داشت و توش تنها بودم‌
تا ساعت ۱۱که دکترم بیاد دردی نداشتم جز اینکه میگفتن رو تخت بخواب و من طاق باز کلا کمر درد میگرفتم
هی میرفتم دسشویی که بتونم به بهانه اون بلند شم
یکم ازشون اجازه گرفتم راه رفتم و تو این بین قر هم میدادم تا کمرم آروم شه
صیحانه اوردن از گلوم پایین نمیرفت فقط چایی خوردم که سردرد نگیرم و دوتا لقمه کوچیک
دکترم که اومد مقدار آمپول رو تو سرم تنظیم کرد با ضربان قلب بچه گفت از یه حدی بالاتر به بچه فشار میاد بهم یاد داد که انقباض چیه و دستگاه چطوری نشون میده
تا ۱۲پیشم بود و کیسه آبمم پاره کردن بعدش رفت مطب
تا دکتر بود ماما ها توجه میکردن بهم دکتر که رفت هرچی صداشون هم میکردم جوابمو نمیدادن
ناهار اورده بودن ولی اجازه باز کردن دستگاهو بهم نداده بودن که بلند شم بخورم تا ۲ونیم گشنه بودم بعد یه خدمه اومد با اجازه اون دستگاهو باز کردم ناهار خوردم و رفتم دستشویی
البته از ناهار فقط سوپش رو خوردم
دیگه درد های منظم رو متوجه میشدم اول هر ۱۰دقیقه یکبار بعد هر ۵ دقیقه ولی کوتاه بود قابل تحمل بود
تا ساعت ۴نگفتن مرده ای یا زنده من خودم پا میشدم میرفتم آب ولرم میگرفتم به کمرم و قر کمر میدادم با ورزش کگل
ساعت ۴ اومدن دوباره سرمم رو تنظیم کردن و گفتن دیگه بخواب اصلا پا نشو
از ۴تا ۶ بدترین حالت بود
دردهام دقیقا روی هر عدد ساعت و مابین هر دوتا عدد دقیقا ۴۰ثانیه طول میکشید
تو اون ۴۰ثانیه فقط نفس عمیق میکشیدم و با هر ضربان قلب بچه میگفتم نترس نترس
اتقباض که تموم میشد انگار از حال میرفتم تا انقباض بعدی انگار دوساعتی رو خوابیدم اما چشم که باز میکردم میدیدم فقط ۳دقیقه گذشته
این دوساعت هرطوری بود تموم شد
یهو چندتا ماما باهم اومدن و معاینه کردن و گفتن برو دسشویی امپول اپیدورال بزنیم در صورتی که من دوبار قبلش گفته بودم اپیدورال نمیخوام
چون تو اطرافم خیلیا رو دیده بودم که با اپیدورال بیحس شدن و نتونستن زور بزنن و آخرشم سزارین شدن
اما شدت درد ها انقدر زیاد بود که دیگه مخالفت نکردم و تا اونموقع کلا ۴س شده بودم
دیگه خودمم امیدی به ادامه نداشتم و گفتن ولش کن باز نمیشه اخرش سزارین میشم دیگه

وقتی آمپولو زدن تا ۲ساعت بعدش دیگه تو هوا بودم یه چیزی بین عالم خواب و بیدار
متوجه همه چی بودم اما هیچ کاری نمیکردم حسی نداشتم فقط بدنم میخارید که بعدا فهمیدم از عوارض دارو بوده

تا ساعت دقیقا یادم نیست ولی فکر کنم ۸بود که ینفر داشت میزایید و همش براش دعا میخوندم انقدر تو هپروت بودم که همه دعاها رو اشتباه میخوندم
موقع تعویض شیفت
ماماها می اومدن تو اتاق و هی میرفتن منتها دیگه برام مهم نبود و راحت میزاشتم معاینه کنن چون دیگه درد نداشتم و حوصله مقاومت هم نداشتم
انگار میگفتن دهانه رحمش باز نشده
دکترم که اومد دوباره امپول فشار رو بیشتر کردن
متوجه انقباض ها بودم ولی درد نداشتم بهش گفتم زور بزنم ؟ گفت نه رحمت باد میکنه صبر کن
بعد یهو گفت الان ۸سانتی یه زور بزن
موقع انقباض ها میگفت زور بزن بعد گفت نمیتونی بریم سزارینگفتم الان دیگه نه بعد اینهمه درد
گفت پس همه توانت رو بزار
اینم بگم کسایی که از مدفوع کردن موقع زایمان میترسن و خجالت میکشن این یه چیز طبیعیه دکتر من چند بار بهم زور بزن که مدفوع کنی
حرف نمیتونستم بزنم ولی من واقعا خالی بودم نمیتونستم چون روغن کرچک خورده بودم
اما زورامو میزدم
کارم به ماسک اکسیژن هم کشید دیگه اون چند دقیقه آخر هیچی حالم نبود و جیغ میکشیدم
موقع برش پرینه هم متوجه شدم منتها چون بی حس بودم دردی نداشت
ماماها میگفتن زور بزن با این شکم کوچیک بچع ات ۲کیلو هم نیست کاری نداره که بدنیا اوردنش
بعد یهو گفت نمیتونه اتاق عملو اماده کنید
اینو که گفت فقط میگفتم خدایا کمکم کن ، یا فاطمه زهرا کمکم کن
تو همین بین ها وسط اون زورها یهو گفتن ایناهاش و یچی قل خورد اومد بیرون
چشمام هیچی نمیدید
پاهام خسته شده بود
بخیه هامو زدنی میفهمیدم
فهمیدن بی حسیم داره تموم میشه دوباره آمپول تزریق کردن
تو حین بخیه گفتن بچه ۴کیلو بوده
که اگه قبل بستری اینو فهمیده بودم از بیمارستان فرار میکردم

فکرشم نمیتونستم بکنم همه چی تا ساعت ۹تموم شد
میدونم که اون من نبودم فقط کمک خدا بود
و دعاهای همه کسایی که این ۱۴ساعتو منتظر بودن
وحتما دعاهای مامانم

خلاصه بعدش بهم شام دادن همونجا تو اتاق زایمان
و بعد ۳ساعت منتقل شدم بخش

قسمتهای شیرینش وقتی که پرستارا عکس میگزفتن با بچم
وقتی بعد زایمان آبمیوه خوردم
چون تو اون یه هفته هرچی خورده بودم با بغض و گریه خورده بودم
و وقتی لباس بخش رو تنم کردن