تركيب شير مادر همراه با رشد شير خوار، در طول هر وعده تغذيه شيرخوار، بين دفعات مختلف شيردهي و نيز در طول روز تغيير مي كند.
در روزهاي اول پس از زايمان پستان ها آغوز توليد مي كنند. مواد ايمني بخش آغوز براى حفاظت نوزاد در برابر عفونت حياتى است.
پس از آغوز، شيرانتقالي از 7 تا 10 روز پس از تولد تا 2 هفتگى و سپس شير رسيده ترشح مي شود. در شير رسيده پروتئين كمتر، اما ويتامين هاى محلول در آب، لاكتوز و چربى بيشترى وجود دارد.
مكيدن هاي مكرر شيرخوار مقدارشيرمادر را افزايش مي دهد. بعلاوه در شروع هر وعده شيردهي چربي شيرمادر كمتر است. سپس ميزان آن تدريجاً بيشتر مي شود.
شير پيشين شيري كه در ابتداي هر وعده شيردهي از پستان ها خارج مي شود، رقيق تر بوده و آب مورد نياز شيرخوار را تامين مي كند و حاوي مقادير فراوان پروتئين، لاكتوز و ساير مواد مغذي است.
شير پسين كه در انتهاي هر وعده شيردهي از پستان ها خارج مي شود، سرشار از چربي بوده و انرژي مورد نياز شيرخوار را تأمين مي كند. به همين دليل تغذيه با شيرمادر را در هر وعده نبايد به سرعت خاتمه داد و شيرخوار را از پستان جدا كرد، بلكه بايد اجازه داد تغذيه با شيرمادر تا زماني كه كودك مي خواهد، ادامه يابد تا شير چرب انتهايي را دريافت كند.
