شيرخوار را بايد برحسب تقاضايش و بطور مكرر شير بدهيد و از تنظيم بر حسب ساعت پرهيز نماييد.
معمولاً شيرخواران 20 تا 30 دقيقه را صرف علائمي مي كنند كه نشان مي دهند آماده شير خوردن هستند و با حركاتي نشان مي دهند كه بيدار هستند. اين علائم عبارتند از: حركت كره چشم، بهم زدن پلك ها، حركت دهان و انگشت يا دست و يا هر چيزي را به دهان مي برند. وقتي شيرخوار اين علائم را نشان مي دهد، اجازه ندهيد گريه كند و برافروخته شود.
گريه، جيغ زدن و كمانه زدن علامت ديررس گرسنگي است و نبايد اجازه داد گرسنگي شيرخوار به اين مرحله برسد. چنانچه شيرخوار گريه كند و آشفته شود، ابتدا بايد او را آرام كرده و سپس به پستان گذاشت تا بتواند آن را درست بگيرد. در غير اين صورت ممكن است زبان بجاي آن كه در كف دهان قرار گيرد، بالا برود و شيرخوار نتواند پستان را درست بگيرد.
علائم سيري عبارتند از : توقف صداي بلع، توقف بيشتر بين دفعات مكيدن، رفع علائم گرسنگي، افزايش مكيدن هاي غير تغذيه اي، رها كردن پستان و ريلاكس (شل شدن) و به خواب رفتن.
بايد به نحوه در آغوش گرفتن شيرخوار و پستان گرفتن او به ويژه در يكي دو هفته اول شيردهي، توجه خاصي داشته باشيد. اگر نحوه در آغوش گرفتن شيرخوار و پستان گرفتن او مطلوب باشد مانع زخم شدن نوك پستان ها مي شود و مكيدن صحيح كودك نيز توليد شير را بيشتر مي كند.
مادراني كه به طور مداوم دچار زخم نوك پستان يا ماستيت مي شوند يا شيرخوار به كندي وزن اضافه مي كند ممكن است به دليل نحوه نادرست در آغوش گرفتن و شيردادن باشد.
