غم و اندوه، ناراحتی، از بین رفتن علاقه یا کاهش لذت از فعالیت های روزانه - علائم آشنایی برای همه ما هستند. اما اگر آنها همچنان بر زندگی ما تأثیر بگذارند و ادامه داشته باشند، تبدیل به افسردگی می شوند.
با توجه به مرکز کنترل و پیشگیری بیماری، 7.6 درصد از افراد بالای 12 سال در هر دوره 2 هفته ای دچار افسردگی می شوند. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، افسردگی شایع ترین بیماری در سراسر جهان است و عامل اصلی ناتوانی است. آنها تخمین می زنند که 350 میلیون نفر تحت تاثیر افسردگی در سطح جهان هستند.
حقایقی در مورد افسردگی:
- به نظر می رسد افسردگی در زنان نسبت به مردان شایع تر است.
- علائم عبارتند از عدم شادی و کاهش علاقه به چیزهایی که باعث شادی در افراد می شود.
- حوادث زندگی، مانند داغداری باعث تغییر خلق و خو می شود که معمولا از ویژگی های افسردگی متمایز می باشد.
- علل افسردگی به طور کامل درک نشده اند، اما احتمالا ترکیبی پیچیده از عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، محیطی و روانی اجتماعی هستند.
با انواع افسردگی آشنا شوید؟
افسردگی با نوسانات خلقی که مردم به عنوان بخشی از زندگی عادی تجربه می کنند متفاوت است. پاسخ های عاطفی موقت به چالش های زندگی روزمره باعث افسردگی نمی شوند.
به همین ترتیب، حتی احساس غم و ناراحتی ناشی از مرگ فردی نزدیک، اگر طولانی نشود، افسردگی نیست. با این حال، افسردگی می تواند به داغداری مربوط باشد - زمانی که افسردگی پس از از دست دادن رخ میدهد، روانشناسان آن را "داغداری پیچیده" می نامند.
1- افسردگی یک قطبی و دو قطبی
اگر ویژگی غالب خلق و خوی افسرده باشد، افسردگی یک قطبی نامیده می شود. با این حال، اگر افسردگی با قسمت مانیک و افسردگی متمایز توسط دوره های حالت طبیعی باشد، اختلال دوقطبی (که قبلا به عنوان افسردگی مانیک) نامیده می شود.
افسردگی یک قطبی می تواند اضطراب و علائم دیگر را شامل شود - اما شامل قسمت های مانیک نمی باشد. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که حدود 40 درصد از مواقع، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی افسرده هستند، و تمایز این دو بیماری دشوار می باشد.
2- اختلال افسردگی عمده با ویژگی های روانی
این بیماری با افسردگی همراه با بیماری روانی است. روانپریشی شامل تصورات - باورهای غلط و جدایی از واقعیت یا توهمات - حساسیت به چیزهایی که وجود ندارد، می باشد.
3- افسردگی پس از زایمان
زنان اغلب پس از زایمان دچار گرفتگی خلقی (baby blues) می شوند که از افسردگی خفیف است. اما افسردگی پس از زایمان شدیدتر است.
4- اختلال افسردگی عمده با الگوی فصلی
پیش از این، اختلال عاطفی فصلی (SAD) نامیده شده است، این وضعیت مربوط به کاهش روشنایی در روزهای زمستان است - این افسردگی در طول این فصل اتفاق می افتد اما برای بقیه سال و در پاسخ به نور درمانی افزایش می یابد. به نظر می رسد کشورهایی با زمستان های طولانی یا شدید بیشتر تحت تاثیر این شرایط قرار می گیرند.
علائم و نشانه های افسردگی چیست؟
علائم افسردگی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- حالت افسردگی
- کاهش علاقه یا لذت بردن از فعالیت هایی که قبلا لذت بخش بود، از دست دادن میل جنسی
- کاهش وزن غير عمدی (بدون رژيم غذايی) يا کاهش اشتها
- بی خوابی (خواب دشوار) یا هیپرسومنیا (خواب بیش از حد)
- تحریک روانشناختی، به عنوان مثال، بیقراری، قدم زدن
- مهارتهای روانشناختی تاخیری به عنوان مثال حرکت آهسته و گفتار آهسته
- خستگی یا از دست دادن انرژی
- احساس بی ارزش بودن یا گناه
- اختلال در توانایی فکر کردن، تمرکز کردن یا تصمیم گیری
- افکار مجدد مرگ یا خودکشی، یا تلاش برای خودکشی
علت افسردگی چیست؟
علل افسردگی به طور کامل درک نمی شود و ممکن است به یک منبع منفرد محدود نشود. احتمال دارد افسردگی به دلیل ترکیبی از عوامل متعدد باشد که عبارتند از:
- ژنتیک
- بیولوژیکی - تغییر در سطوح انتقال دهنده عصبی
- محیطی
- روانشناسی و اجتماعی (روان شناختی)
برخی از افراد نسبت به دیگران بیشتر در معرض خطر افسردگی هستند. عوامل خطر عبارتند از:
حوادث زندگی: این موارد عبارتند از داغداری، طلاق، مسائل مربوط به کار، روابط با دوستان و خانواده، مشکلات مالی، نگرانی های پزشکی یا استرس حاد.
شخصیت: افرادی با استراتژی های مقابله با موفقیت کمتر و یا آسیب های قبلی در زندگی بیشتر مستعد افسردگی هستند.
عوامل ژنتیکی: داشتن بستگان درجه اول با افسردگی، خطر را افزایش می دهد.
برخی از داروهای تجویزی: شامل کورتیکواستروئیدها، برخی از بتا بلوکرها، اینترفرون و سایر داروهای تجویزی.
سوء استفاده از داروهای تفریحی: سوء استفاده از الکل، آمفتامین و داروهای دیگر به شدت به افسردگی مرتبط است.
تجربه افسردگی عمده در گذشته: این تجربه باعث افزایش خطر ابتلای مجدد به افسردگی می شود.
سندرم های مزمن درد: این و سایر بیماری های مزمن مانند دیابت، بیماری مزمن انسدادی ریوی و بیماری های قلبی عروقی، باعث افسردگی بیشتر می شود.
تشخیص افسردگی چگونه است؟
افسردگی یک اختلال خلقی است که با خلق و خوی پایدار نامناسب و احساس ناراحتی و از دست دادن علاقه مشخص می شود. افسردگی یک مشکل مداوم است، نه گذرا، که به طور متوسط 6 تا 8 ماه طول می کشد.
تشخیص افسردگی با مشاوره با پزشک یا متخصص بهداشت روان شروع می شود. کمک گرفتن از متخصص بهداشت حرفه ای به رد کردن علل مختلف افسردگی، اطمینان از تشخیص افتراقی دقیق و ایمن بودن و درمان موثر کمک می کند.
در هنگام مراجعه به پزشک، پزشک معاینه فیزیکی برای بررسی علل فیزیکی و شرایط موجود انجام می دهد. سؤالاتی از جمله بررسی سابقه پزشکی برای بررسی نشانه ها، دوره زمانی بیماری و غیره پرسیده می شود.
برخی از پرسشنامه ها به پزشکان کمک می کنند تا شدت افسردگی را ارزیابی کنند. برای مثال، مقیاس درجه افسردگی همیلتون دارای 21 سؤال است که نمرات آنها به شرح شدت شرایط می پردازد. مقیاس همیلتون یکی از ابزارهای ارزیابی رایج در جهان برای درجه بندی افسردگی بالینی است.
درمان افسردگی
افسردگی یک بیماری روانی قابل درمان است. سه عامل برای مدیریت افسردگی وجود دارد:
- پشتیبانی، از بحث در مورد راه حل های عملی و ایجاد تنش تا آموزش دادن به اعضای خانواده.
- روان درمانی، همچنین به عنوان گفتار درمانی شناخته شده است، مانند درمان رفتاری شناختی (CBT).
- درمان دارویی، به ویژه داروهای ضد افسردگی.
1- روان درمانی
درمان روانشناختی یا گفتار درمانی برای افسردگی شامل درمان شناختی-رفتاری (CBT)، روان درمانی بین فردی و درمان مشکل است. در موارد خفیف افسردگی، روان درمانی اولین گزینه برای درمان است. در موارد متوسط و شدید، آنها می توانند در کنار سایر درمان ها مورد استفاده قرار گیرند.
درمان CBT و بین فردی دو نوع اصلی از روان درمانی است که در افسردگی استفاده می شود. CBT ممکن است در جلسات فردی با درمانگر، رو در رو، در گروه ها و یا از طریق تلفن انجام شود. بعضی از مطالعات اخیر نشان می دهد که CBT را می توان از طریق کامپیوتر انجام داد.
درمان میان فردی به بیماران کمک می کند تا مشکلات عاطفی را که بر روابط و ارتباطات و خلق و خو تاثیر می گذارد را شناسایی کنند و روش تغییر آن را متوجه شوند.
2- داروهای ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی داروهایی هستند که از طرف پزشک تجویز می شود. داروها برای افسردگی متوسط تا شدید استفاده می شود، اما برای کودکان توصیه نمی شود و تنها با احتیاط برای نوجوانان تجویز می شود. تعدادی از داروها که در درمان افسردگی در دسترس هستند عبارتند از:
- مهارکننده های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRIs)
- مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)
- داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
- داروهای ضد افسردگی غیر معمول
- مهارکننده های انتخابی سروتونین و نوراپی نفرین (SNRI)
هر کلاس از داروهای ضد افسردگی با یک انتقال دهنده عصبی متفاوت عمل می کند. داروها باید پس از تجویز پزشک، حتی پس از بهبود علائم، برای پیشگیری از عود، ادامه یابد.
یک هشدار از اداره غذا و دارو (FDA) می گوید: "در چند ماه اول مصرف داروهای ضد افسردگی ممکن است افکار خودکشی یا اقدامات خودکشی به سراغ کودکان، نوجوانان و بزرگسالان بیاید."
هر گونه نگرانی باید همیشه با یک پزشک مطرح شود - از جمله هر گونه قصد برای جلوگیری از مصرف داروهای ضد افسردگی.
4- ورزش و درمان های دیگر
ورزش ایروبیک می تواند در برابر افسردگی خفیف موثر باشد زیرا سطوح اندورفین را افزایش می دهد و نوراپینفرین انتقال دهنده عصبی را که به خلق و خوی مرتبط است را تحریک می کند.
درمان های تحریک مغزی - از جمله درمان با ضربه الکتریکی تشنج آور - نیز در افسردگی استفاده می شود. تحریک مغناطیسی ترانس تکراری موجب انتقال پالس مغناطیسی به مغز می شود و ممکن است در اختلال افسردگی عمده موثر واقع شود.
5- درمان با ضربه الکتریکی تشنج آور
موارد شدید افسردگی که به درمان دارو پاسخ نداده اند ممکن است از درمان با ضربه الکتریکی تشنج آور (ECT) بهره مند شوند؛ این درمان به ویژه برای افسردگی روانپریشی مفید است.
Valencia Higuera —Everything You Want to Know About Depression. Updated on February 11, 2020
