فقط میخوام باهاتون درد و دل کنم💗

نمیدونم چون آدم‌ نمیتونه راجب نزدیک ترین آدمای زندگیش مثل پدر و مادرش با کسی صحبت کنه چون زود مورد قضاوت قرار میگیره از طرفی هم دلم خیلی گرفته بود احتیاج داشتم این حرفا بزنم راستش بخواین من از ۱۰ سالگی چادر سر کردم نه اینکه انتخاب خودم باشه انتخاب خانوادم بوده و من هم پذیرفتم بعد ها هم یه جورایی دوسش داشتم هم مدرسه هم دانشگاه از همون ده سالگی چادر سر کردم ازدواج‌‌هم سنتی کردم همسرم و خانواده همسرم کاری به کارم ندارن اونا بیشتر روشن فکر هستن،بعد اینکه بچه دار شدم واقعا به یه بچه تو بغل و با یه کیف بچه نمیتونستم چادر سر کنم تصمیم گرفتم از اون چادر ملی ها سر کنم و همسرم هم موافق بود میگفت با بچه میفتی زمین،همسرم همیشه ازم راضیه همیشه میگه من خیلی دوست دارم که همسر با حجابی مثل تو دارم نه زیاد آرایش میکنم در حد خیلی معمولی نه اصلا موهام معلومه موقع بیرون اومدن از خونه اینارو میگم که از اول متوجه بشین الان مدتیه بابام گیر داده بهم که چادر معمولی سر کن هی بهم پیام میده خودشم پیامایی که انگار من از دین خارج شدم با چادر ملی هی بهم طعنه میزنه هی به مامانم گیر میده مامانم هم هی به من میگه بابات به من گیر میده به حرفش گوش کن دیگه تازگی ها خیلی بهم میگه واقعا خسته شدم من از زندگیم و شوهرم راضی هستم اونقدر میگه میترسم فکر همسرم درگیر کنه اونم به من شروع کنه به سخت گیری به هیچ کس هم نمیتونم چیزی بگم فقط میریزم تو خودم😪