مامانا شمابالجبازی وخرابکاری های بچه هاتون چیکارمیکنید...

مامان عزیز با کتک زدن ک چیزی درست نمیشه! خشمت هم کمتر نمیشه چون عصبی تر میشی و بعدش عذاب وجدان هم میگیری، بهترین راه اینه ک اون محل رو ترک کنی تا آروم بشی با خودت فک کن وقتی میزنی هم ب بچت صدمه زدی و هم دردی ازت دوا نشده، میدونم چی میگی منم تا حالا خیلی عصبانی شدم ولی سعی کردم همون لحظه خودمو کنترل کنم یا هم برم تو یه اتاق دیگه تا آروم بشم. ب این فک کن اون بچه غیر از تو پناهی نداره و هر چی یاد گرفته نتیجه رفتار و اخلاق خودمونه و اینکه بچه با کتک ادب نمیشه شاید ازت حساب ببره ولی بعدش بی ادب تر و غیر قابل کنترل تر میشه

عزیزدلم فقط وفقط خودتو کنترل کن ..خواست خرابکاری کنه سرشو بایه چیز دیگه گرم کن ..مثلا بهش بگو وای بیا اینجا این سوسک ببینیم یا اینکه در بیرون باز کن بهش بگو ببینم صدا چی میاد ..با زدن هیچ چیزی حل نمیشه فقط به قول دوستمون بدتر میشه من هزار تا بدبختی داریم گناه این بچه ها چیه آخه. بچه مثل یه خمیر میمونه هرکاری کنی اونطور شکل میگیره...منم عصبی میشم هزارتا مشکل دارم چند وقت پیشا انقد از دستش عصبی میشدم که فقط هولش میدادم ولی وقتی فکر میکنم میبینم بعدها ضررشو من میبینم ..تا اینکه کم محلی کردم و اینکه خواست خرابکاری کنه سرشو گرم کردم...ببخشید طولانی شد

سلام عزیزم

اول از همه خدا قوت بابت تر و خشک کردن دو تا دست گل
بنظرم وقتی عصبانی شدی، با خودت بگو الان احساس عصبانیت دارم.

بعدش چند تا نفس عمیق بکش

بعد به اطرافت نگاه کن ببین چه اتفاقاتی داره میوفته ، مثلا سماور داره میجوشه، تلویزیون روشنه، از بیرون صدای پرنده میاد و...

بعد که آروم گرفتی فکر کن که چه جوری برخورد کنی و چه عکس العملی انجام بدی حس بهتری پیدا می‌کنی

سلام، همه ما کم و بیش شرایط شما رو داشتیم و داریم ولی واقعا دو تا بچه پشت سرهم خیلی سخت تره.اول یک خدا قوت بهتون بگم. دوم این که تو اوج عصبانیت اینو در نظر بگیرید بچه ها غیر پدر و مادر و بخصوص مادر پناهی ندارن، باز اگه بخوان از سمت مادر هم آسیب ببینن دیگه چه شود!!! بچه ها معصومن. کاری انجام میدن بدون قصد و غرض هست، زلالن مثل آب...
اگه میتونین یک ساعتی رو عصر ببرید پارک، و اون رو تشویق اون روزش در نظر بگیرید خیلی عالی جواب میده.
و سرش رو گرم کنین ، با بازی هایی که دوست داره. دخترم عاشق تخته جادوییش هست، اون رو بدم دستش میشینه نزدیکم و نیم ساعتی مشغول میشه.
من تو آشپزخونه باشم، مشغول کار میاد جایی میشینه که منو ببینه... دلم برای همین رفتاراش غش میره

عزیزم منم با اینکه یکیه ولی دست تنهام و یه وقتایی از کوره در میرم.
اما واقعیت اینه دیوار کوتاه برای والدین بچه‌ست. به قول یکی دروغه بگیم دست خودمون نیست ، چرا در مقابل یه آدم بزرگ ، قوی و ... اونجوری واکنش تند نشون نمیدیم؟
پس سعی کن خونه رو امن کنی ، وسایلی که ممکنه باعث اعصاب خوردیتون بشه رو بردار ، کمد و کابینت رو ببند ولی دیگه بکن نکن نگو بذار راحت باشه و با وسایل امن سرگرم بشه.
میگن بچه تا زمانی که به خودش یا دیگری آسیب نزده نباید تذکر و تنبیه بشه، فقط توصیه و راهنمایی باید بکنیم و آموزشش بدیم تا اونم در آرامش همکاری کنه ، البته طول میکشه چیزی که آموزش میدیم رو یاد بگیره یا رعایت کنه

مساله مهمتر اینه که باید ریشه عصبانیت و اعصاب خردیمون رو پیدا کنیم ، من میدونم روزهایی که مهمون دارم و مجبورم کار و آشپزی و نظافت کنم تحملم کم میشه ، یا زمانی که ذهنم درگیر چیزیه یا با کسی مشکلی دارم صبرم کم میشه.
پس لطفا بچه ها رو وسیله‌ی تخلیه خشم و خستگی نکنیم ، اونا مهمون خونه‌هامونن .

فقط ببینید پدرو مادر بزرگها چه نازی از نوه ها میکشن. چرا؟
چون اونا مهمون بودن بچه‌ها رو درک کردن ، چون اونا میدونن همه اینا میگذره و آدم دلش برای شیطنت بچه‌هاش تنگ میشه.
اونا میدونن هیچ چیز تو دنیا ارزش رنجودن بچه رو نداره ، پول ، وسیله خونه ، حرف مردم و... مهم نیست مهم خوشحالی و شادی بچه‌ست

هیچی تحمل🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️ترک محل 🚶‍♀️🚶‍♀️🚶‍♀️

ممنونم از همگی بابت راهنمایی هاتون عزیزای دل خداعزیزاتونوبراتون نگه داره