میشه یک لحظه بیاید

سلام خانما خیلی دلم گرفته خیلی بغضم گرفته از زندگی از ازداوجم پشیمونم من بخاطر اینکه از خونه پدرم فرار کنم با شوهرم ازدواج کردم اونم با اختلاف سنی ۶ ماه اصلا تفاهم نداریم اولش اینجوری نبوده ولی الان خیلی عوض شده خیلی هرچه کار میکنه میده واسه این اون آخرش جبیش خالی میشه میره قرض میگیره منو تو خونه ی کوچیک حبس کرده همه چیش خرابه حسرت بدل موندم خونه تمیز و مرتب داشته باشم نمیتونم وسیله ایی بخرم اصلا به فکر زن و بچش نیست بی مسولیته فقط به فکر دل خودشه از وقتی دخترم بدنیا اومد بهش میگم دلم گرفته محو ببر بیرون میگه کجا ببرم با بچه کوچک کجا میخوای بری چکارت کنم باهاش حرف میزنم درست جوابم رو نمیده خسیس نیست بد نیست دوستش دارم ولی عوض شده جوری رفتار میکنه انگار منو نمیبنه جوری شده باید واسه همه چی حرص بخورم اون روز میدونه مریضم حالم بده حتی نمیگه چته همه اینا بکنار ولی با این رفتارش چکار کنم هرپولی دست میاره اصلا انکار نمیدونه باهاشون چکار کنه بهش میگم بسه از بس قرض گرفتی خسته شدیم اون روز فقط همین چند قرون تو کارت بود اونم بی کار زودی رفت واسه داداشش واریز کرد میکه ازش پول قرض گرفتم بهش گفتم حالا میزاشتی کار کنی بعد میدادی پولش رو اینا واسه خرج خونه میذاشتی چرا اینکار کردی حالا دخترم مریضه هر روز میگه امروز میبرم ولی هیچی کلا بی خیاله سمت زن بچه اش نمیکه ماهم آدمم منم دل دارم دلم میخواد بخرم برم بیرون