درد دل یه زن گیج و نگران

سلام خانما. خیلی نیاز به درد دل و همدلی دارم. حرفام رو به هیچ کس نمیتونم بگم چون کسی متوجه نیست😭😭😭
از وقتی کرونا مرده شوری اومده من خودمو تو خونه حبس کردم. هیچ جا نمیرم چون یه بچه 4 ماه دارم که دائم دستش تو دهنش و هر چیزی میاد دم دستش رو میخوره. قبل از کرونا من و همسرم زیاد بیرون میرفتیم. همسرم تو این مدت خیلی بهم اصرار می‌کرد که بریم خونه مادرشوهرم. اما هر بار میگفتم نه. آخه خیلی خونه مادر شوهرم شلوغه. هیچ کس درک نمیکنه که کرونا اومده و باید بشینن تو خونه. اما امشب به خاطر این مساله یه دعوای بزرگ داشتیم و شوهرم گفت تا کرونا تموم بشه دیگه خونه نمیاد و من شورشو در آوردم و.... من به ناچار مجبور شدم که برم. اونجا نمیدونم همه رعایت میکردن یا نه اما مثلا برادرشوهر از کویر اومده بود و کثیف بود. و از همه بدتر همسر خودم که رفته بود دم عابر بانک و دستشو فراموش کرده بود بشوره و بچه رو بغل کرد. همه پسرمو حسابی بغل کردن و بوسش کردن. من خیلی رودربایستی دارم. نمیتونستم بچمو بگیرم. مخصوصا که با شوهرم بحثم شده بود. الان دارم از استرس دیوونه میشم. نکنه اتفاقی بیوفته؟؟نکنه بچم با خودم مریض بشیم؟چجوری به شوهرم حالی کنم آخه. با هر زبونی که می‌شد باهاش حرف زدم. الان میترسم عید برم خونشون. حتی میترسم برم خونه مادرم. به اندازه کافی تو خونه بودم عذابم میده. روزای تکراری. با یه بچه و شوهر کرکرو. الان عید رو چ کنم؟ دارم دیوونه میشم