دکتر اوما ودوستان اومایی .رزمادر هستم

سلام بر همه دوستان و دکتر اوما قبل هرچیزی ممنونم از اوما بابت راهنمایی ها و رفع نگرانی های هر مادری و اینکه ما خانم هاروجایی جمع کردن که بیشترمون درد های مشترک یامرحله های مشترکی از زندگیمون هستیم به لطف اوما کنارهم جم شدیم .🌹🌹خدا اجرتون رو بابهترینا بده
دوستان گرامی الان که پیغام به جای پرسش میزارم ساعت ۳ شب۷ اسفند هستش وبه هفته قبل وشبهای قبل که توفکر تکون خوردن های تودلیم بودم خوابم نمیبرد به لطف خدای بزرگ من روز جمعه طبق سونو ودکترم من چهل هفته وسه روز بودم وطبق اوما تاریخ احتمالی دو روز قبل بود با درد های کمر وشکم رفتم بیمارستان البته روز قبلش به علت استفراغ خونی وضعف شدید دکترم تجویز به بستری برای زایمان کردن‌ که من تصمیم داشتم تاحرکات گل پسرم خوب باشه نرم وتحمل کنم چون تا۴۱هفته هم فرصت بود.جمعه تااخرشب کم وبیش دردها ادامه داشت ودکترم وماماها مرتب سر میزدن وهمه چی رو چک میکردن از دکترم اخرشب پرسیدم خیلی مونده گفت بستگی به توان خودت داره ولی شک نکن تو شیفت خودم بچت رو سالم میزارم بغلت یعنی تاقبل ۸صبح و بعد اون سوال هر نیم ساعت یه بار میومد بهم سرمیزد به لطف خدا ودکتر وماماها ساعت ۱۲و ۴۲ دقیقه عزیز دلم رو رو شکمم گذاشتم وواینبار با خنده گفتم عظمتت راشکر معجزه ت رادیدم تواون لحظه واقعا هیچ دردی نداشتم تنهاچیزی که یادمه یه پرستارکنارم بود گفت میخای بچت رو بگیرم نیفته مطمئنی میتونی نگهش داری ومن همچنان بچم تو بغلم بود