لیفت سینه چگونه است؟

سینه های پر و گرد بخشی از ایده آل زیبایی زنانه است. با این حال، بسیاری از زنان، از جمله زنان بسیار جوان، به اصطلاح از افتادگی سینه رنج می برند. افتادگی سینه ها می تواند مثلاً بعد از بارداری و بعد از شیردهی اتفاق بیفتد.

با این حال، سینه زن نیز می تواند شکل اصلی خود را از دست بدهد و به دلیل از دست دادن خاصیت ارتجاعی ناشی از افزایش سن در بافت همبند و پوست، سست شود. با لیفت سینه (ماستوپکسی)، افتادگی یا افتادگی سینه سفت و تغییر شکل می‌یابد.

شاخص های لیفت سینه

دلایل ایجاد افتادگی و افتادگی سینه ها، نوسانات شدید وزن، بارداری، ضعف (ارثی) در بافت همبند، حجم زیاد سینه یا نوسانات شدید هورمونی است.

ورزش و تمرینات قدرتی هدفمند ("پروانه ها") برخلاف تصور رایج کمکی نمی کند، زیرا در بافت همبند ضعف وجود دارد و خود قفسه سینه تقریباً هیچ ماهیچه ای ندارد. پستان عمدتاً توسط بافت غده ای حمایت می شود و نه توسط عضله سینه ای.

قبل از هر عمل لیفت سینه ، مشاوره بایستی توسط جراح پلاستیک انجام شود. یکی از وظایف پزشک مقایسه ایده های بیمار در مورد شکل جدید سینه با احتمالات پزشکی واقعی است. علاوه بر این، پزشک معالج بیمار، خطرات احتمالی جراحی سینه را برای بیمار توضیح می‌دهد و تکنیک‌های جراحی مناسب را به طور جداگانه ارائه می‌کند.

روش جراحی به وضعیت اولیه سینه و نتیجه مطلوب بستگی دارد. تکنیک های مختلفی برای لیفت سینه وجود دارد که با توجه به نیاز با بیمار در میان گذاشته می شود. هدف اصلی ایجاد کمترین جای ممکن با عمل سینه و ایجاد شکلی طبیعی است. برای دستیابی به هدف مورد نظر، لیفت اغلب با بزرگ کردن با استفاده از ایمپلنت یا کاهش اندازه سینه ترکیب می شود .

تشخیص و نشانه

بسیاری از زنان، از جمله زنان بسیار جوان، ممکن است به اصطلاح از افتادگی سینه رنج ببرند. اگر پوست ناحیه تحتانی سینه بیش از حد پهن و آویزان باشد و نوک پستان در هنگام ایستادن در جلو یا زیر چین پوستی سینه باشد، به این حالت افتادگی سینه گفته می شود. دلیل این امر جابجایی بدن غده ای است که در جیب پوست آویزان است.

دلایل ایجاد افتادگی و افتادگی سینه ها، نوسانات شدید وزن، بارداری، ضعف (ارثی) در بافت همبند، حجم زیاد سینه یا نوسانات شدید هورمونی است. بسیاری از زنان از شکل سینه های خود رنج می برند و در نتیجه دچار عقده های حقارت و تصویر منفی بدن می شوند.

روش های جراحی

روش جراحی به وضعیت اولیه سینه و نتیجه مطلوب بستگی دارد. تکنیک های مختلفی وجود دارد که با توجه به نیاز با بیمار صحبت می شود. هدف اصلی ایجاد کمترین جای زخم و ایجاد شکلی طبیعی است. بیش از بیست روش مختلف برش برای ماستوپکسی (لیفت سینه) وجود دارد که یکی از آنها استاندارد در نظر گرفته می شود زیرا کمترین تأثیر را بر توانایی و حساسیت شیردهی دارد. در این روش، جراح یک برش در اطراف نوک پستان، یک برش عمودی در زیر نوک پستان و احتمالاً برشی دیگری در چین سینه ایجاد می کند.

بسته به موقعیت اولیه، سه روش اساسی برای لیفت سینه وجود دارد:

سفت شدن سینه

در طول لیفت، پوست اضافی در ناحیه تحتانی سینه برداشته می‌شود، نوک پستان به سمت بالا حرکت می‌کند و معمولاً ناحیه آرئول کوچک می‌شود. در داخل سینه، تکنیک‌های مختلفی وجود دارد که هدف آن جلوگیری از افتادگی مجدد سینه با کمک یک «سوتین داخلی» از فلپ‌های پوستی، ماهیچه‌ای یا تعلیق فاسیال است.

سفت شدن با کاهش

اگر سینه بیش از حد بزرگ تشخیص داده شود یا به دلیل اندازه آن باعث مشکلات سلامتی شود، لیفت سینه را می توان با برداشتن نسبی بافت غدد ترکیب کرد. یک سینه سفت و کوچکتر از این طریق تولید می شود.

سفت شدن با پر کردن ایمپلنت

سینه سفت شده اغلب به طور قابل توجهی کوچکتر از سینه افتاده به نظر می رسد، اگرچه هیچ بافت غده ای در طی ماستوپکسی برداشته نمی شود. در این موارد ممکن است نیاز به ترکیب لیفت با افزایش ایمپلنت باشد. این عمل سخت ترین شکل لیفت سینه است زیرا جراح باید در 6 ماه اول پس از عمل، افتادگی جزئی سینه ها را که با هر لیفتی رخ می دهد، پیش بینی کند. بنابراین این عمل اغلب در دو مرحله (اول سفت کردن و 6 ماه بعد بزرگ شدن) انجام می شود. سفت کردن بدون حرکت نوک سینه ها و برداشتن پوست اضافی، منحصراً از طریق ایمپلنت تنها با افتادگی سینه ها یا با ایمپلنت های بسیار بزرگ امکان پذیر است.

کدام روش ها رایج ترین هستند؟

روش های زیر ماستوپکسی (احتمالا با کاهش/بزرگ شدن) اغلب انجام می شود:

سفت کردن دایره ای

در لیفت دایره ای (پری آرئولار)، یک نوار حلقه ای شکل از پوست اطراف نوک پستان برداشته می شود. یک اسکار در اطراف نوک سینه ایجاد می شود. این روش در درجه اول زمانی انتخاب می شود که پوست اضافی خیلی بزرگ نباشد. اگر مقدار زیادی پوست اضافی وجود داشته باشد، سفت شدن دایره ای گاهی منجر به بیرون زدگی ناخوشایند نوک سینه ها می شود.

سفت کردن عمودی (تکنیک لژور)

در صورت سفت کردن عمودی تکنیک لژور بخشی از پوست اضافی زیر نوک سینه ها نیز برداشته می شود. این منجر به برجسته شدن بهتر نوک سینه ها می شود و بنابراین برای سینه های افتادگی با مقدار بیشتری پوست اضافی نیز مناسب است. سپس پوست زیر نوک پستان به هم کشیده می‌شود (چین‌شده)، در ابتدا یک اسکار عمودی ژولیده اضافی در زیر نوک پستان ایجاد می‌کند. از آنجایی که پوست اضافی با این روش حفظ اسکار به طور کامل برداشته نمی شود، معمولاً یک برآمدگی پوستی ("گوش سگ") در انتهای تحتانی اسکار ایجاد می شود. به دلیل کوچک شدن پوست، چین و چروک های کنار اسکار و "گوش سگ" معمولاً پس از چند ماه صاف می شوند. اما همچنین اتفاق می افتد که پوست به اندازه کافی جمع نمی شود و بعداً اصلاح کوچکی لازم است.

تی کات

تی کات مشابه است، اما پوست اضافی به طور کامل برداشته می شود. علاوه بر این، یک برش افقی در چین زیر سینه ایجاد می شود که در نتیجه زخمی به شکل Tمعکوس ایجاد می شود. این تکنیک برای سفت کردن/کاهش پوست با پوست اضافی متوسط ​​و بزرگ مناسب است.

مدت زمان جراحی، دوره نقاهت و مراقبت های پس از آن

جراحی لیفت سینه معمولاً حدود 90 تا 180 دقیقه طول می کشد و تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. قبل از دوختن زخم های جراحی، جراح درن هایی را وارد می کند که معمولاً بعد از 1 تا 2 روز می توان آنها را خارج کرد.

بلافاصله پس از عمل سینه یا پس از برداشتن درناژ، به بیمار سوتین ساپورت داده می شود. بستری شدن در بیمارستان تا زمانی که مجرای فاضلاب برداشته شود توصیه می شود. در صورت عدم استفاده از بخیه های قابل جذب، بخیه ها را می توان بعد از 2 تا 3 هفته خارج کرد.

.عوارض احتمالی

مانند هر عمل دیگری، ماستوپکسی نیز می تواند منجر به اختلالات ترمیم زخم و کبودی شود. تغییر رنگ سینه ها تا حدود سه هفته بعد از عمل قابل مشاهده است. عفونت به ندرت رخ می دهد و ترومبوز یا آمبولی بسیار نادر است. علائمی که بیشتر رخ می دهد درد خفیف و کاهش حساسیت در نوک سینه ها می شود.