عوارض زایمان طبیعی برای مادر و جنین

 زایمان می تواند و باید یک تجربه زیبا باشد. اما چشم انداز زایمان به خاطر درد و ناراحتی پیش رو باعث اضطراب برخی افراد می شود. در حالی که بسیاری از خانمها برای زایمان راحت تر، اپیدورال (داروهای مسکن درد) را ترجیح می دهند، بسیاری دیگر از آنها زایمان طبیعی را انتخاب می کنند. نگرانی در مورد عوارض جانبی داروها و اپیدورال درحال افزایش می باشد.

«زایمان طبیعی» چیست؟

اصطلاح زایمان طبیعی معمولاً برای توصیف زایمان واژینال می باشد که بدون دارو انجام می شود. همچنین گاهی اوقات برای تمایز بین زایمان واژینال و زایمان سزارین استفاده می شود.

عوارض زایمان طبیعی

زایمان یک فرایند فیزیولوژیکی طبیعی است که بدن ما برای انجام آن طراحی شده است. زایمان بخشی از چرخه طبیعی تولید مثل است. در بیشتر شرایط ، به ویژه هنگامی که مداخلات غیر ضروری انجام نشده است، زایمان واژینال روشی کاملاً بی خطر ، کم خطر و مناسب برای زایمان است. اگرچه بارداری و زایمان فرایندهای طبیعی هستند اما بدون خطر نیستند. دانستن نتایج و مزایای احتمالی همه روشهای زایمان می تواند به شما در تصمیم گیری آگاهانه کمک کند.

در حین زایمان طبیعی، این خطر وجود دارد که پوست و بافتهای اطراف واژن در حین حرکت جنین در کانال زایمان، دچار کشش و پارگی شوند. اگر کشیدگی و پارگی شدید باشد، مادر نیاز به بخیه خواهد داشت و این مسئله باعث ضعف یا آسیب دیدگی به عضلات لگن می شود که عملکرد ادرار و روده را کنترل می کنند.

برخی از مطالعات نشان داده است مادرانی که زایمان طبیعی داشته اند، بیشتر از مادرانی که زایمان سزارین داشته اند، در معرض مشکلات روده یا بی اختیاری ادرار قرار دارند. همچنین ممکن است در هنگام سرفه ، عطسه یا خندیدن دچار نشت ادرار شوند. بعد از زایمان طبیعی، ممکن است مادر درد در ناحیه پرینه، ناحیه بین واژن و مقعد را تجربه کند.

همچنین به یاد داشته باشید در حالی که زایمان واژینال خطراتی دارد، اما در بسیاری از موارد در مقایسه با سزاین، که عمدتاً جراحی شکم است، کم خطر می باشد. به همین دلیل سزارین به عنوان یک روش اورژانسی استفاده می شود - زیرا خطرات بیشتری برای مادر و نوزاد دارد.

مداخلاتی مانند القای زایمان و اپیدورال منابع بزرگی برای افزایش خطر در زایمان واژینال است. بنابراین بهتر است از هر دو جلوگیری شود ، مگر اینکه از نظر پزشکی ضروری باشد. در اینجا 5 خطر زایمان طبیعی وجود دارد ، و همچنین برخی نکات برای کمک به کاهش احتمال وقوع آنها ذکر شده است:

1: پارپی پرینه

پرینه بافت نرم بین واژن و مقعد است. این بافت نرم برای زایمان مناسب است اما پارگی های کوچک و حتی شدید ممکن است در حین زایمان طبیعی ایجاد شود.  می توانید به کمک موارد زیر به کاهش خطر پارگی کمک کنید:

• از اپیزوتومی غیرضروری خودداری کنید
• در وضعیت ایستاده زایمان کنید. این وضعیت باعث کاهش فشار در لگن و پرینه می شود
• در مورد استفاده از داروهای مسکن تصمیمات آگاهانه بگیرید. اگر در حین فشار ، قادر به احساس هیچ حسی نیستید ، ممکن است خطر پارگی افزایش یابد، زیرا نمی توانید متوجه سیگنال های بدن برای فشار آهسته شوید.
• در حین فشار ، درخواست حمایت از پرینه کنید
• کمپرس گرم روی پرینه می تواند به افزایش جریان خون و کشش پوست کمک کند
• از فشار مستقیم جلوگیری کرده و به بدن خود گوش دهید 
• از مواد کمکی غير ضروري زایمان خودداري كنيد

اگر پارگی رخ دهد ، نکات بالا می تواند به کاهش شدت کمک کند. در برخی موارد ، صرف نظر از اقدامات احتیاطی ، پارگی اتفاق می افتد. به همان اندازه که پارگی ناخوشایند است، به خوبی بهبود می یابد؛ به ویژه هنگامی که اقدامات درمانی انجام می شود.

شماره 2: صدمه به کف لگن

در بعضی مواقع ، کف لگن (گروهی از عضلات متصل به لگن) ، هنگام زایمان آسیب می بینند. برای زنانی که آسیب دیدگی لگن را تجربه کرده اند، نتیجه می تواند درد موقتی یا مزمن لگن باشد. در حالی که فیزیوتراپی و داروها می توانند کمک کنند ، صدمه به کف لگنه در بسیاری از خانم ها پس از زایمان تشخیص داده نمی شود. برای برخی از خانم ها ، زخم بدنی در لگن در بدو تولد رخ می دهد ، و برای برخی دیگر نتیجه وزن بارداری بر روی کف لگن است. بنابراین حتی اگر سزارین داشته باشید، هنوز هم  ممکن است بعد از تولد دچار مشکلات مربوط به کف لگن (و مقاربت دردناک) شوید. در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد که می تواند به کاهش خطر آسیب در لگن کمک کند:

• فن ماساژ و جابجایی ستون فقرات به موقعیت بهینه جنین کمک کرده و اطمینان حاصل می کند که لگن مادر به درستی برای زایمان تنظیم شده است
• تمرینات تقویت کف لگن در دوران بارداری ، مانند کگل و اسکوات
• در وضعیت ایستاده زایمان کنید
• از اپیزیوتومی غیرضروری خودداری کنید
• از موارد كمكی ناخواسته در حین زایمان خودداری كنید. زیرا این موارد می تواند به عضلات کف لگن آسیب برساند.
• در مورد داروهای مسکن تصمیم آگاهانه بگیرید زیرا این امر می تواند بر تحرک و احساس تأثیر بگذارد

اگر آسیب کف لگن رخ داده است ، حتماً به پزشک مراجعه کنید. اگرچه بهبودی پس از زایمان به زمان نیاز دارد، اما دریافت مراقبت های حمایتی و پیشگیرانه برای کمک به شما در بهبودی هر چه بهتر مورد نیاز است.

3: پرولاپس اندام لگن

گاهی اوقات در نتیجه آسیب عضله کف لگن ، یک زن ممکن است پرولاپس اندام لگن را تجربه کند. این زمانی است که مثانه، رحم و / یا راست روده در واژن یا خارج از دهانه واژن بیرون زده است. زایمان طبیعی تنها چیزی نیست که می تواند باعث ایجاد این نوع مشکل شود ، وزن بارداری نیز می تواند باعث ایجاد این مشکل شود. استعمال دخانیات و چاقی نیز با افزایش میزان پرولاپس اندام لگن مرتبط است. با این حال ، فشار طولانی مدت ، مواد کمکی زایمان (به عنوان مثال با فورسپس) و آسیب به کف لگن می توانند پرولاپس یا افتادگی اندام لگن را تسهیل کنند.

سیستوسل اصطلاحی است که زمانی استفاده می شود که مثانه به سمت واژن پایین می رود، و رکتوسل اصطلاحی است که زمانی استفاده می شود که روده در خارج از مهبل بیرون می زند. درجات مختلفی وجود دارد، و به استثنای پرولاپس شدید ، اغلب اوقات ، استراحت و فیزیوتراپی می توانند به بازگشت چیزهایی که در آنجا تعلق دارند کمک کند.

4: درد مداوم پرینه یا ولوو

این درد می تواند نتیجه آسیب دیدگی لگن یا پارگی های اطراف بدن باشد، اما بعضی اوقات ممکن است بدون آسیب دیدگی رخ دهد. احتمال بروز آسیب به برخی از عصب ها، وستيبولیت ولوو یا جای زخم ناشی از پارپی و اپیزیوتومی وجود دارد.

اگر درد مداوم دارید ، به پزشک مراجعه کنید. اگر درد بیش از چند هفته تا چند ماه طول کشید، به پزشک مراجعه کنید.  اگرچه معمولاً چند بار اول بعد از زایمان، رابطه جنسی کمی ناراحت کننده است ، اما درد مزمن در طول رابطه جنسی طبیعی نیست و قابل درمان است. با کمال تعجب ، یک مطالعه جدید نشان داد که افرادی که سزارین انجام دادند، دو برابر بیشتر از کسانی که زایمان طبیعی داشتند، پس از زایمان، رابطه جنسی دردناک را تجربه می کنند.

5: پرولاپس بند ناف

پرولاپس بند ناف یک عارضه بسیار نادر است. پرولاپس بند ناف وقتی است که بند ناف قبل از کودک بیرون می آید. بند ناف می تواند فشرده شود و باعث پریشانی جنین شود.  اگر کیسه آب مادر قبل از قرار گرفتن جنین در کانال تولد پاره شود یا اگر غشاهای وی به طور مصنوعی توسط پزشک معالج پاره شده باشد یا اگر جنین در موقعیت بریچ باشد، خطر پرولاپس بند ناف افزایش می یابد.

شیوع پرولاپس بند ناف بسیار کم است و بین 1/0 تا 6٪ از تولدهای کلی و حدود 1٪ برای زایمان بریچ می باشد. بنابراین، این بدان معنی است که 99٪ یا بیشتر تولدها دچار پرولاپس بند ناف نخواهند شد. چند خطر جدی در ارتباط با زایمان طبیعی وجود دارد. اگر مادر مشکل پزشکی داشته باشد یا اگر مسئله ای پزشکی مانع از حرکت طبیعی جنین از طریق کانال تولد شود، خطرات ایجاد می شود. سایر نگرانی های مربوط به زایمان طبیعی شامل موارد زیر است:

•  پارگی در پرینه (ناحیه پشت دیواره واژن)
•  افزایش درد بواسیر
•  مشکلات روده
• بی اختیاری ادرار
•  آسیب روانی

خطرات برای جنین

نوزادان به گونه‌ای طراحی شده اند که بصورت واژینال به دنیا بیایند. گاهی اوقات عوارضی وجود دارد که می تواند جنین را تحت تأثیر قرار دهد از جمله:

دیستوشی شانه

بر اساس وزن جنین متفاوت است، اما برای یک نوزاد با وزن متوسط (2500 گرم - 4000 گرم) خطر در حدود 6 / 4-1 / 0٪ پایین است. این خطر در نوزادان بزرگتر که از مادران مبتلا به دیابت بارداری یا دیابت نوع 1 و 2 متولد شده اند ، با بروز 5-9٪ برای نوزادان با وزن 4000 گرم - 4500 گرم افزایش می یابد. می توانید خطر دیستوشی شانه را با کاهش خطر دیابت حاملگی یا کنترل دیابت کاهش دهید. 

پریشانی جنین

واقعی ممکن است رخ دهد و می تواند نشانه ای باشد که جنین در حال دریافت اکسیژن ناکافی است. کمبود اکسیژن در هنگام تولد می تواند منجر به عوارض جسمی و شناختی کوتاه مدت و طولانی مدت برای جنین شود.

صدمات هنگام تولد می تواند رخ دهد. اما ، داشتن زایمان عاری از مداخلات غیر ضروری ممکن است خطر را کاهش دهد. اکسی توسین مصنوعی می تواند باعث انقباضات غیر طبیعی شود، فورسپس و تولد به کمک خلاء خطراتی را به همراه دارند ، و برخی از شیوه های جدید زنان و زایمان می توانند زایمان را طولانی تر کنند - این موارد ممکن است خطر آسیب زایمان را افزایش دهد. 

بدن و نوزادان ما برای زایمان طبیعی طراحی شده اند. حتی با وجود خطرات همراه، زایمان طبیعی اغلب بی خطرترین گزینه برای مادر و نوزاد است. سازمان بهداشت جهانی نرخ زایمان سزارین را 10 تا 15 درصد توصیه می کند یعنی زایمان طبیعی در 85-90 از زایمان ها ایمن تر است. 

مزایای زایمان طبیعی برای مادر

انجام زایمان طبیعی یک روند طولانی است که می تواند از نظر جسمی خسته کننده باشد و برای مادر سخت باشد. اما یکی از مزایای زایمان واژینال این است که در مقایسه با سزارین، مدت اقامت در بیمارستان و مدت زمان بهبودی کوتاهتر است.

اگرچه قوانین ایالتی متفاوت است ، طول معمول بستری مادر در بیمارستان برای زایمان طبیعی بین 24 تا 48 ساعت است.  زنانی که زایمان طبیعی دارند، از انجام عمل جراحی اصلی و خطرات مرتبط با آن مانند خونریزی شدید ، جای زخم ، عفونت ، واکنش به بیهوشی و درد طولانی تر خودداری می کنند. و از آنجا که مادر پس از عمل جراحی بی حال می باشد، پس از زایمان طبیعی می تواند فرزند خود را نگه دارد و شروع به شیردهی کند.