از ديرباز تاكنون عسل طبيعي را براي درمان بسياري از بيماري‌ها مفيد دانسته و بر اين باورند كه به علت داشتن آنتي‌بيوتيك و آنزيم دياستاز ضدميكروب مي‌باشد. علاوه بر آن، به علت آنتي‌آكسيدان‌هاي موجود در عسل اين ماده غذايي براي سلامت قلب و عروق مفيد است.
همچنين عسل طبيعي از پوست محافظت كرده و به عنوان ماده ضدپيري معرفي مي‌گردد. حتي در برخي از اظهارنظرها ادعا شده كه عسل دستگاه گوارش را پاك نموده و در تقليل عفونت‌هاي معده، به خصوص عفونت‌هاي ناشي از هليكوباكترپيلوري اثربخش است.
ضمنا صمغ موجود در عسل از سفت شدن ديواره عروق جلوگيري كرده و حالت ارتجاعي آنها را افزايش مي‌دهد و با خون‌رساني بهتر به مغز و اعصاب به افزايش حافظه و يادآوري بهتر كمك مي‌كند.
در عسل‌هاي فرآوري نشده در كنار موم ماده‌اي به نام ترموم نيز وجود دارد كه داراي خاصيت ضدسرطاني و ضدقارچي است و حتي در پاره‌اي از كشورهای توليد و عرضه‌كننده عسل از صمغ درختان براي توليد قرص و كپسول‌هاي آنتي بيوتيك و انواع كرم‌هاي پوستي و خمير دندان نيز استفاده مي‌شود.
گرچه خاصيت ضدميكروبي عسل پس از گرم شدن يا در معرض آفتاب قرار گرفتن كاهش مي‌يابد، ولي در برخي موارد احتمال آلوده شدن عسل طبيعي به اسپور عامل بوتوليسم وجود دارد و به همين دليل مصرف آن براي كودكان زير يك سال ممنوع مي‌باشد. همچنين، در عسل تصفيه و پاستوريزه نشده دانه‌هاي گرده گل‌ها و گياهان وجود دارد كه در برخي افراد كه زمينه آلرژي و حساسيت دارند، ممكن است ايجاد كهير يا راش‌هاي پوستي، خس‌خس سينه و آسم كند.
اين حالت‌ها در كودكان با وسعت و شدت بيشتري ايجاد مي‌شود و از اين نظر بهتر است به كودكان زير چهار سال عسل داده نشود. برعكس، بعد از سن چهار سالگي نبايد عسل را از برنامه غذايي كودك حذف نمود.
در خاتمه يادآوري مي‌شود عسل تصفيه نشده با موم حاوي مقدار كمي از ويتامين‌هاي 1 B(تيامين)، 2 B(ريبوفلاوين)، 3 B(نياسين)، 5 B(اسيد پانتوتنيك)، 6 B(پيرويدوكسین) و اسيد آسكوربيك (ويتامين C) و اسيد كلوكورنيك مي‌باشد و جداسازي موم(شان) از عسل با هر شرايطي موجب كاهش ويتامين‌ها و ساير تركيبات طبيعي آن مي‌گردد.
منبع: دکتر مظهری
