یکم درد دل دوباره

سلام دوستان من تو زمانی که بحث مهسا امینی بود و خب یسری بچه های جونمون تو اون مسیر از دست رفتن باردار بودم و خیلی میشستم گریه می کردم روزی نبود که چشمام اشک الود نباشه و احساس یاس و ناامیدی نداشته باشم حالا بماند که خود ماجراها و اسنرس بارداری هم افسردم کرده بود یعنی بارداریم یه چی میگم اسفناک تو همون برهه شوهرم دید رانندگی برام سخته با ماشین میخواست رانندگی یاد بگیره گواهینامه داشت ولی پشت ماشین نمی نشست اونجا هم چندبار وضعیت تصادف پیش اومد باعث شد خیلی استرس تحمل کنم کلا دیگه گریه بودم بعد از زایمان هم خب این افسردگی تا ۶ ماهگی بچم بشدت خودش پابرجا بود الانم دارما ولی خیلی کمتره دیگه سعی می کنم اخبار منفی حوادث رو پیگیری نکنم ماجرای بندرعباس رو شنیدم ولی نه کلیپ هاشو دیدم نه سعی کردم اخبار فوتی هاشو پیگیری کنم هر چند ناخوداگاه یسری موارد به گوشم میخورد دارم تلاش میکنم وضعیت روحی الانمو نزارم بدتر شه ولی هی این حس سراغم میاذ مگه ادم نیستی این همه اتفاق داره میفته تو هی خودتو دور میکنی ابجیم داشت کلیپ میدید میخواست بهم نشون بده چشماش از اشک قرمز شد گفتم اگر برای بندرعباسه نمیخوام ببینم به هم میریزم دوباره بد نگام کرد شاید ازم انتظار نداشت ولی خیلی بد بهم نگاه کرد یعنی این حالت من دور از انسانیته؟