بنظرتون با این شرایط بچه ی دومو بیارم؟؟

سلام دوستان..من تو شرایطی هستم ک واقعا باب میلم نیس...بیشتر ناراحتیم هم از شوهرمه...ما مشکلات زیادی داریم..البته من دیگه خیلی کوتاه میام..شوهرمم یکمی بهتر شده شایدم من بی اهمیت شدم و عادت کردم...خلاصه...بالای خونه مادرشوهرم میشینیم..مجبورم هستیم تا اخر عمرمون کنارشون باشیم...خیلی تو زندگیمون دخالت دارن..خرجمون یکیه...همیشه از من گله مندن و توقع های زیادی دارن و اما من ازشون چیزی بخوام کلا قیافه هاشون عوض میشه..خودخواهن ..نمک نشناسن...شوهرمم خیلی دهن بینه و به حرف پادر و خواهراشه...۸۰ درصد اختلافامون بخاطر خونوادشه...خودشم یکی دوبار مچشو گرفته بودم ک تو گوشیش پیامای دوست دخترشو دیدم...اما من فقط باهاش دعوا کردم و اونم گفت طرف منو اشتباهی گرفته فلان..کلا بهش اعتماد ندارم..اعتمادم بهش خیلی کمرنگ شده خیلی...وقتی دخترم یه ساله بود سر یه مسئله ی بیخود ۴۰ روز منو بچشو ول کرد...وقتی میگم بیخود واقعا بیخود بود هاااا...مشخص بود برنامه ریزی بود کاراشون...حالا با کلی شرایط و تعهد دادن که دانشگاه نرم و گواهینامه نگیرمو فلان برگشتم سر زندگیم بخاطر دخترم...نمیتونستم بزارم ک دخترم بدون من باشه..اینم بگم ک من هیچ خاطره ی از تفریح رفتن با شوهرم نه دوره ی نامزدی نه دوره ی ازدواج نه بعد بچه دار شدن ندارم...یبار رفتیم شمال اونم بخاطر حرف خواهرشوهرم....کلا هیچ ارزشی ندارم پیشش..اوایل بهتر بودها..همیشه حداقل ازم پیش خانوادش تعریف میکرد ولی الان هیچی...اینو بگم ک فقط تو یه مورد با من خوبه اونم وقت خوابه...کل روز معمولا خودشو درگیر میکنه ک خونه نیاد..هروقت باهم حرف میزنیم دعوامون میشه بخاطر اینکه من حرفام بیشتر وقتا حقه مگه اینکه اشتباه کرده باشم....اونم میگه بهم که بهتره منو تو اصلا با هم حرف نزنیم...اینم بگم ک شرایط جدا شدن ندارم...چون بابام چند ساله ک فوت کرده..مامانمم نمیتونه از من حمایت کنه اخه یه داداشی دارم ک اگه جدا بشم زندگیمو برام جهنم میکنه...الانم خانواده ی شوهرم از من نوه ی پسر میخوان...حالا نظرتون چیه؟راهنمایی میکنین؟