داستان زندگی من، کمکم کنید😔

چون پدر و مادرم فوت شدن پیش برادرم زندگی میکردم، برادرم اصلا دوسم نداشت و براش مهم نبودم همیشه اذیتم میکرد زنشم که همش ازم کار میکشید واقعا از زندگی بریده بودم جای دیگه ای نداشتم که برم و اصلا اجازه نمیدادن که برم خوب رفتار میکردم بی فایده بد رفتار میکردم دودش تو چشم خودم میرفت، خاستگار میومد رد میکردن دخترای خودشو که از منم کوچیک تر بودن شوهر داد ولی زندگی من براش مهم نبود منم میخواستم مستقل شم!!! از دست این ادمای دورو که جلو مردم خوب بودن ولی با من مث سگ رفتار میکردن راحت شم. ی مدت گذشت تا اینکع فهمیدم شوهرم چند ساله که دوسم داره شایدم نداشت ولی من اینطور شنیدم، بع یکی از اشناها گفته بود که به من بگه ک دوسم داره و اگه اجازه بدم بیاد خاستگاریم منم واقعا تو شرایط بدی بودم از خدام بود راحت شم اونموقع میگفتم هر چی باشه از الانم بهتر میشه! میدونستم داداشم ردش میکنه اوایل مخالف بودم ولی اون اشنامون هی واسطه شد که اخرش خر شدم و قبول کردم که خانوادش بیان
اومدن خاستگاری ولی داداشم جواب منفی دادو چند بار دیگه هم اومدنو باز همون جواب!!
شوهرم هی پیغام میفرستاد کع تو رو خدا بهم زنگ بزن که باهات حرف بزنم و چند تا سوال دارم بپرسم و مهمه و از این حرفا...
بعد چند ماه قبول کردم ک ای کاش دستام میشکست و زنگ نمیزدم!! چند تا سوالش کشید به حرف زدنای بی اهمیت گذروندن وقت،، بهش وابسته شدم به ظاهر پسر خوبی بود همه تو فامیل ازش تعریف میکردن . کم کم بهش علاقه مند شدم واقعا دوسش داشتم!!!
باباش رفته بود ی دختر دیگه رو بدون اطلاع شوهرم خواستکاری کرده بودو بهشونم سریع جواب مثبت دادن
تو فامیل حرفش پیچیده بود ولی من خبر نداشتم تا ی روز شوهرم گفت ی حرفایی شنیدم از بقیه نمیدونم راسته یا نه گفتم چی که قضیه خواستگاری رو گفت، گفتش که نمیتونم تو رو بابام وایسم اصلا هم به ازدواج با اون دختر راضی نیستم ، چون من ناراحت شدم ی کم دلخوشی دادو که خبر نداشتمو و از این حرفا الانم میپرسم قسم میخوره که بی خبر از اون اینکارو کردن. عمو و دایی و بزرگترا اجبارش کرده بودن که حالا ک بابات اینکارو کرده اگه تو قبول نکنی ابروش میره و بی اعتبار میشه طبق گفته خودش مجبورش کرده بودن. تو این هفت هشت ماه که دوست بودیم ی بارم نشد بحثمون بشه یا ازش ناراحت بشم مث پروانه همش دورم میچرخید مطمئن بودم از حسش.
چند روز گوشیش خاموش بود و ازش بی خبر بودم داشتم دیوونع میشدم، هروقت یاد اون روز میفتم طپش قلب میگیرم واقعا سخت بود.
همش میگفتم زنگ بزنه چندتا فحشش بدم بعدش خودکشیو وسلام
دورادور میدیدمش که میرفت سرکار ولی گوشیش خاموش بود بخدا روانی شدم دیگه جلو همه گریه م میگرفت همه میدونستن چ مرگمه، تا ی روز دوستشو قسم دادم که بره پیشش بهم زنگ بزنه باهاش حرف بزنم اونم رفت با خودم میگفتم خدایا یعنی میشه ی بار دیگه صداشو بشنوم
گوشی داد دستش همه فحشایی که میخواستم بهش بدمو یادم رفت فقط گریه میکردم ک چرا ازت خبری نیست چرا بهم نگفتی باهام رو راست نبودی چرا بازیچه م کردی
در جواب گفت که روم نشده خجالت کشیدم بهت بگم زنگ بزنم چی بگم، بگم دارم زن میگیرم.بگم میخوام ولت کنم. هیچی دیگه گفت اجبارا میخوام نامزد کنم ولی یا خودمو میکشم یا بهمش میزنم بعدا. نمیدونم چراااااااا خام شدم چرا قبول کردم، اونروز فقط میگفتم باشه شده با زنش. فرداش نامزدیش بود رفتم خونه یکی از دوستام که نزدیک خونشون بود از پنجره نگاه میکردم وقتی داشتن اماده میشدنو رفتن چقد ذوق میکردن همه خوشحال بودن منم از پشت پنجره نگاه میکردمو دستم رو قلبم بودو هق هق گریه میکردم با وجود اینا باز از دلم بیرون نرفت. بعد نامزدیش زنگ زد بهم کلیم گریه کرد تا چند وقت همش دلداریم میداد. کم کم دیگه دیوونه شد دیگه اون پسر اروم نبود دیگه عشقشو ندیدم همیشه اون ازم خبر میگرفت ولی دیگه ازم سرد شده بود ی هفته هم زنگ نمیزدم یا نمیدیدمش براش مهم نبود ولی تا حرف جدایی میزدم دیوونه میشد به عالمو ادم بدوبیراه میگفت حتی به منم جوری بود که موندن منم اجبار شده بود واقعا دوس داشتم از زندگیم بره چون با وجود صربه ایی که بهم زده بود حق نداشت سرد شه هرچند میدونستم نفس کشیدن بدون اون سخته ولی راضی شدم که بره،بالاخره ی روز به مامان نامزدش زنگ زده بود گفته بود دخترتو نمیخوام دوسش ندارم من ی ادم لاشیو معتادم دست از سرم بردارین .به گوش باباش رسید تا چند روز دعواشون بود خانوادش میدونستن که بخاطر منه رفتارشون با ما بد شده بود همه رو از چشم من میدیدن. بالاخره همه فامیل داداشمو راضی کردنو ازدواج کردیم

اوایل خوب بود باهام یعنی اجازه نمیداد ی ثانیه ناراحت شم یا ازش دور شم مث پروانه دورم میچرخید ولی خدا نگذره از مامانش انقد با اون دعوامون شد انقد تو زندگیمون بحث و جدل انداخت دیگه شوهرم ازم سیر شد
انگاری ک من نباشم اروم تره
دیگه بهم اهمیت نمیده براش مهم نیستم همیشه دنبال بهونه س که دعوام کنه دیگه گریه هام واسش مهم نیست ناراحت باشم راحت میخوابه. هر اتفاقی واسه هر کی بیفته فک میکنه من مقصرم به خانوادم فحش میده.
عصبیه همش
دیگه براش مهم نیستم ی بار نشده بوسم کنه مگه موقع رابطه فقط اونموقع ها عزیز میشم ارضا که بشه تمومه دیگه بعد اون براش مهم نیستم. اوایل اجازه نمیداد دست به سیاه و سفید بزنم ولی الان خودمم بکشم نمیبینه اولا ی ثانیه هم بدون من نمیخوابید ولی الان به اجبار پیشم میخوابه
مریض شم براش مهم نیستم ولی خودش مریض شه خودمو میکشم براش. ی بار سه شب پشت سرهم بخاطر معده درد به خودم میپیچیدم ولی اون راحت میخوابید تازه میگفت ناله نکن نمیزاری بخوابم خیلی دلمو میشکنه تا حرف از رفتن میزنم دیوونه میشه هرچند ی بارم بیرونم کرد منم دیگه نموندم رفتم ولی دم در انقد خواهش کردو به غلط کردن افتاد که منصرف شدم
نمیدونم چرا رفتارش اینطوریه میدونم ته دلش عاشقمه ولی خیلی دلمو میشکنه.
به زور باهام حرف میزنه بیشتر دوس داره با دوستاش باشه از خونه بیزاره همش میره بیرون
انگار داره سنگ میشه
چیکار کنم باز بهم برگرده؟؟؟؟؟
تورو خدا ی راه حلی چیزی نمیخوام زندگیم بهم بخوره از ی طرفم نمیخوام جهنم شه برام