نخوردن صبحانه مي تواند اثرات منفي بر يادگيري دانش آموزان داشته باشد. در شرايط ناشتايي كوتاه مدت معمولاً سطح گلوكز خون به نحوي تنظيم مي شود كه به عملكرد طبيعي مغز لطمه وارد نشود و اگر مدت زمان ناشتايي طولاني تر باشد، به دلي ل افت قند خون، مغز قادر به فعاليت طبيعي خود نيست و در نتيجه يادگيري و تمركز حواس مختل مي شود.
دانش آموزاني كه صبحانه نمي خورند بيشتر در معرض اضافه وزن و چاقي قرار دارند. نخوردن صبحانه و ناشتايي طولاني مدت موجب افت قند خون شده و در نتيجه در وعده ناهار به علت گرسنگي و اشتهاي زياد، غذاي بيشتري خورده مي شود كه در نهايت اضافه وزن و چاقي را به دنبال دارد.
نکته براي اينكه دانش آموزان اشتهاي كافي براي خوردن صبحانه داشته باشند:
بايد شام را در ساعات ابتداي شب صرف كنند و حتي الامكان شب ها در ساعت معين بخوابند تا صبح ها بتوانند زودتر بيدار شوند و وقت ك افي براي خوردن صبحانه داشته باشند. اگر والدين صبحانه را به عنوان يك وعده غذايي مهم تلقي كنند و هر روز دور سفره صبحانه بنشينند، خود مشوق دانش آموزان براي صرف صبحانه خواهند بود. والدين بايد سحرخيزي، ورزش و نرمش صبحگاهي و خوردن صبحانه در محيط گرم خانواده را به كودكان خود بياموزند.
غذاهايي مثل فرني، شيربرنج، حليم و عدسي از ارزش غذايي بالايي برخوردارند. اين غذاها را مي توان در وعده صبحانه به دانش آموزان داد. غذاهايي از قبيل نان و پنير و گردو، نان و تخم مرغ و گوجه فرنگي، نان و كره و مربا، نان و كره و عسل، نان و ك ره و خرما، همراه با يك ليوان شير، يك صبحانه سالم و مغذي براي دانش آموزان به شمار مي روند. يكي از دلايل نخوردن صبحانه در دانش آموزان تكراري و يكنواخت بودن آن است. تنوع در صبحانه، دانش آموزان را به خوردن صبحانه تشويق مي كند.
