بیماری نقرس چیست؟
- نقرس بیماری ای است که متابولیسم غیرطبیعی اسید اوریک را تشخیص می دهد و باعث افزایش بیش از حد اسید اوریک در بافت ها و خون می شود. افراد مبتلا به نقرس یا بیش از حد اسید اوریک تولید می کنند و یا کلیه های آنها در دفع اوریک اسید به خوبی عمل نمی کند. عواقب احتمالی افزایش اسید اوریک در بدن عبارتند از آرتروز بدخیم حاد و مزمن، سنگ کلیه (بخوانید: چگونگی دفع سنگ کلیه) و ذخایر محلی اسید اوریک (تیفی) در پوست و دیگر بافتها. نقرس ممکن است به تنهایی (نقرس اولیه) یا ممکن است با سایر بیماری های پزشکی (نقرس ثانویه) همراه باشد.
- شیوع نقرس به نظر می رسد رو به افزایش است. در حال حاضر بیش از 6 میلیون آمریکایی تحت تاثیر نقرس قرار گرفته اند.
- آرتروز نقرسی یک علت شایع ناگهانی ناشی از درد، گرمی، قرمزی و تورم، به خصوص در انگشت بزرگ پا می باشد. آرتروز نقرسی شایع ترین علت آرتروز التهابی در مردان بالای 40 سال است. این تشخیص به طور قطعی با تشخیص کریستال های اسید اوریک (مونونوسیدیم اورات) در نمونه ای از مایع مفصلی تشخیص داده می شود. این کریستال های اسید اوریک می توانند در مفصل و بافت اطراف مفصل در طول سال ها انباشته شوند و به طور متناوب موجب بروز التهاب حاد می شود. حملات آرتروز نقرسی می تواند به مفصل آسیب برساند و منجر به آرتروز مزمن شود(راههای کاهش درد روماتیسم). خوشبختانه، با این که نقرس یک بیماری پیشرونده است، داروهای موثر برای درمان نقرس وجود دارد.
علت نقرس چیست؟
اسید اوریک در اثر سوخت و ساز موادغذایی و تجزیه بافت های بدن تولید می شود. برخی از افراد مبتلا به نقرس اسید اوریک بیش از حد تولید می کنند (10٪ از مبتلایان) و از نظر پزشکی به عنوان "بیش از حد تولید کننده" شناخته می شوند. دیگر افراد مبتلا به نقرس اسید اوریک را به ادرار (90٪) منتقل نمی کنند و از نظر پزشکی به عنوان " دفع ناقص" نامگذاری می شوند.
عوامل خطر نقرس چه هستند؟
ژن هایی که به ارث می بریم، جنسیت مرد، عملکرد کلیه و تغذیه (الکل، چاقی) نقش کلیدی در توسعه نقرس دارند. نقرس مسری نیست.
- اگر والدین شما نقرس داشته باشند، احتمال 20٪ وجود دارد که شما نیز به نقرس مبتلا شوید.
- افراد بریتانیایی پنج برابر بیشتر از دیگران به نقرس مبتلا می شوند.
- سیاه پوست های آمریکایی، نه سیاه پوست های آفریقایی، بیشتر از سایر جمعیت ها دارای نقرس هستند.
- مردان پس از بلوغ در مقایسه با زنان در معرض خطر ابتلا به نقرس هستند.
- در افرادی که کلیه عملکرد مناسب ندارد خطر ابتلا به نقرس بیشتر است.
- مصرف نوشیدنی های الکلی، به ویژه آبجو، خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد.
- رژیم های غذایی غنی از گوشت قرمز، اندام های داخلی، مخمر، صدف و ماهی های چرب باعث افزایش خطر نقرس می شوند.
- سطوح اسید اوریک در هنگام بلوغ در مردان و هنگام یائسگی در زنان افزایش می یابد، بنابراین در مردان نقرس در سنین کم تر(بعد از بلوغ) از زنان (بعد از یائسگی) اتفاق می افتد. نقرس در زنان قبل از یائسگی غیر معمول است.
حمله ناشی از آرتروز نقرسی می تواند زمانی رخ دهد که تغییر ناگهانی در سطوح اسید اوریک رخ دهد که ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:
- مصرف بیش از حد الکل و گوشت قرمز،
- تروما
- گرسنگی و کم آبی
- شیمی درمانی
داروها:
- دیورتیک ها و برخی داروهای ضد فشار خون
- آسپرین
- اسید نیکوتینیک، نیاسین، نیکوتر، نیاسپان، سلنوسیان،
- سیکلوسپورین A
- آلوپورینول (زیلوپرم)
- پرونچهید (بنیمید) و
- رنگ های کنتراست IV
علائم بیماری نقرس چیست؟
- اولین علامت آرتروز نقرسی، درد گرم، قرمزی، تورم، سفتی و درد مفاصل است. شايعترين مفصل درگیر، در انگشت بزرگ است که ميتواند به شدت متورم شود، اما مفاصل دیگر نیز ميتواند درگير شوند (مثلا زانو، مچ پا و مفاصل کوچک دست). در بعضی افراد، درد حاد بسیار شدید است و حتی یک ورق تخت در ناحیه پا باعث درد شدید می شود. آرتروز حاد نقرسی در پایه انگشت پا به عنوان podagra نامیده می شود.
- حتی بدون درمان، اولین حملات به طور خود به خودی، معمولا در عرض یک تا دو هفته متوقف می شود. هنگامی که درد و تورم به طور کامل از بین می روند، آرتروز نقرسی معمولا در مفصل و یا در یک مفصل دیگر به وجود می آید.
- با گذشت زمان، حملات آرتروز نقرسی می تواند بیشتر اتفاق بیفتد و ممکن است طول بکشد. در حالی که حملات اول معمولا شامل یک یا دو مفاصل هستند، مفاصل چندگانه می توانند همزمان با هم درگیر شوند. توجه داشته باشید تورم بالقوه مضر در مفاصل می تواند بین حملات عوارض آشکار آرتروز رخ دهد.
- سنگ کلیه در افراد مبتلا به نقرس شایعتر است.
- کریستال های اسید اوریک می تواند مفاصل خارجی ایجاد کنند. مجموعه ای از این کریستال ها، عوارض شناخته شده به نام تیفی، می توانند در ناحیه گوش، آرنج و تاندون آشیل (پشت مچ پا) یا در سایر بافت ها رخ دهند. به طور معمول، این تیفی دردناک نیست. با این حال، تیفی می تواند یک نشانه ارزشمند برای تشخیص باشد؛ زیرا کریستال هایی که آنها را تشکیل می دهد می تواند با یک سوزن کوچک برای تشخیص توسط میکروسکوپیک برداشته شوند. ارزیابی میکروسکوپیک تیفوس نشانگر کریستالهای اسید اوریک است.
چه زمانی باید برای نقرس به پزشک مراجعه کرد؟
- هر کسی که ناگهان دچار درد و تورم مفاصل شده باشد، باید به پزشک یا یک روماتولوژیست مراجعه کند. این علائم همچنین می تواند به علت عفونت، از دست دادن غضروف در مفصل یا دلایل دیگر باشد. مهم است که تشخیص دقیق آرتروز نقرسی برای درمان بهینه باشد.
- اگر فرد مبتلا به نقرس باشد و بیش از یک حمله آرتروز داشته باشد، داروهایی تجویزی توسط پزشک را باید مصرف کند. اگر این حمله به این درمان پاسخ ندهد، باید توسط یک پزشک، بخش اورژانس یا مرکز مراقبت های ویژه مراقبت شود. فرد برای جلوگیری از ترشحات آرتریتی ممکن است به داروهای منظم نیاز داشته باشد.
- حملات درد شکمی به علت سنگ کلیه (کولیک کلیوی) ممکن است مربوط به سنگ کلیه اسید اوریک در نقرس باشد.
چه متخصصانی نقرس را درمان می کنند؟
نقرس توسط پزشکان مراقبت اولیه، از جمله متخصصین داخلی، پزشکان داخلی و پزشک خانواده، درمان می شود. روماتولوژیست ها علاقه خاصی به تشخیص و درمان نقرس دارند.
چگونه پزشکان نقرس را تشخیص می دهند؟
1- بررسی آرنج
- این مهمترین تست تشخیصی است. این روش نهایی مطمئن بودن از تشخیص آرتروز نقرسی در مقایسه با سایر علل مانند عفونت در مفصل است.
- یک سوزن به داخل مفصل وارد می شود تا نمونه ای از مایع را برای آزمایش بیرون بیاورد.
- مایع زیر میکروسکوپ بررسی می شود تا ببینید آیا کریستال های نقرس یا علائم عفونت باکتری وجود دارد. گاهی اوقات دیگر کریستال ها می توانند در مایع مفصلی، مانند پری فسفات کلسیم یافت شوند، که ناشی از یک وضعیت کاملا متفاوت به نام pseudogout (مانند نقرس) است.
- آرتروز نقرسی گاهی اوقات بر اساس ارائه بالینی معمول بدون بررسی آرنج مشخص می شود.
2- آزمایش خون
- پزشک نمونه خون را برای بررسی تعداد سلول، سطح اسید اوریک، عملکرد کلیه و غیره می گیرد.
- متاسفانه، میزان اسید اوریک در خون را نمی توان به طور صد در صد برای تشخیص نقرس استفاده کرد. حمله حاد آرتروز نقرسی، در حدود 10٪ از افراد طبیعی است. علاوه بر این، سطوح اسید اوریک در 5 تا 8 درصد از جمعیت عمومی افزایش یافته است، بنابراین حضور سطح بالا لزوما به این معنی نیست که نقرس علت التهاب مفصل است. جالب است بدانید اسید اوریک معمولا در آرتروز نقرسی التهابی کاهش می یابد.
3- رادیوگرافیها
- اشعه ایکس در درجه اول برای ارزیابی آسیب مفصلی استفاده می شود، به ویژه در افرادی که چندین مورد از آرتروز نقرسی داشته اند.
درمان بیماری نقرس
1- درمان خانگی برای نقرس
- مصرف داروها
- در هنگام تورم مفصل، می توانید از چوب یا عصا برای راه رفتن استفاده کنید.
- تا جایی که ممکن است مفصل متورم را بالا نگه دارید.
- بسته های یخ می تواند در کاهش درد و کاهش التهاب مفید باشد.
- جلوگیری از کم آبی برای به حداقل رساندن فرکانس و شدت حملات مناسب است.
- نوشیدن آب گیلاس ممکن است شدت حملات را کاهش دهد.
- اجتناب از خوردن گوشت قرمز، ارگان های داخلی، مخمر، صدف و ماهی های روغنی، زیرا این مواد خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهند.
2- درمان دارویی نقرس
در حالی که بعضی از داروها برای درمان مشکل مفاصل استفاده می شوند، از داروهای دیگر برای جلوگیری از حملات نقرس استفاده می شود. داروهای مورد استفاده برای درمان نقرس حاد و یا جلوگیری از حملات بیشتر به شرح زیر است:
- داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAIDs)
- نمونه هایی از ایندومتاسین (Indocin)، ایبوپروفن (Advil) و ناپروکسن (Aleve) هستند. همچنین می توان از داروهای جدید مانند سلکوکسیب (Celebrex) استفاده کرد. آسپرین نباید برای این وضعیت استفاده شود. دوزهای بالا از داروهای ضد التهابی برای کنترل التهاب استفاده می شود و می تواند در عرض چند هفته کاهش یابد.
- در مورد سایر مشکلات بهداشتی به دکتر بگویید، به خصوص اگر سابقه بیماری زخم معده یا خونریزی روده دارید، یا اگر وارفارین (کومادین) مصرف میکنید و یا مشکل کلیه دارید. عوارض اولیه این داروها شامل تخریب معده، زخم های خونریزی و کاهش عملکرد کلیه می باشد.
- کلشیسین (کلسریس)
- این دارو به دو روش مختلف داده می شود: برای درمان حمله حاد آرتروز یا برای جلوگیری از حملات تکراری.
- برای درمان سر و گردن متورم، کلشیسین به سرعت (به طور کلی، دو قرص به طور همزمان و یک قرص دیگر یک ساعت بعد) داده می شود.
- برای کمک به جلوگیری از حمله پس از بازگشت، کلشیسین می تواند یک یا دو بار در روز داده شود. در حالی که مصرف مزمن کلشیسین می تواند حملات نقرس را کاهش دهد، از انباشت اسید اوریک جلوگیری می کند که می تواند به آسیب های مفصلی منجر شود. اگر در معرض مشکلات کلیوی یا عملکرد کبدی هستید، به پزشک بگویید.
- کورتیکواستروئیدها
- کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون (Meticorten، Sterapred، (Sterapred DS معمولا هنگامی که یک پزشک احساس می کند این یک روش امن تر از استفاده از NSAID ها است، داده می شود.
- کورتیکواستروئیدهای دوزهای بالا در ابتدا و در عرض چند هفته به صورت خوراکی تجویز می شود. مهم است که این داروها را به عنوان دستورالعمل برای جلوگیری از مشکلات مصرف کنید.
- برخی از عوارض استفاده کوتاه مدت کورتیکواستروئیدها عبارتند از تغییر خلق و خو، فشار خون بالا و مشکلات کنترل قند در بیماران دیابتی.
- کورتیکواستروئیدها همچنین می توانند به مفصل متورم تزریق شوند. به طور موقت، بعد از تزریق استروئید، مفصل را استراحت دهید.
- گاهی اوقات، کورتیکواستروئیدها یا یک ترکیب مرتبط، کورتیکوتروپین (ACTH) نیز می تواند به عضله تزریق شود یا به صورت داخل وریدی تزریق شود.
- علاوه بر دوز کم کولسیسین، سایر داروهای مورد استفاده برای جلوگیری از حملات بیشتر نقرس و کاهش میزان اسید اوریک در خون عبارتند از:
- Probenecid )Benemid)
- این دارو به بدن کمک می کند تا اسید اوریک بیش از حد از طریق کلیه ها و ادرار را از بین ببرد.
- افراد هنگام مصرف این دارو (برای جلوگیری از تشکیل سنگ کلیه اسید اوریک) باید حداقل 2 لیتر مایع در روز بخورند.
- در صورت داشتن مشکل کلیه یا سابقه سنگ کلیه یا در صورت مصرف آسپیرین، به پزشک اطلاع دهید. ممکن است نیاز به مصرف آلوپورینول داشته باشید (به زیر مراجعه کنید).
- تعدادی از تعاملات دارویی با پروبنسید وجود دارد. اگر داروی دیگری تجویز می شود، به پزشک در خصوص مصرف پروبنسیید اطلاع دهید.
- آلوپورینول
- این دارو باعث تشکیل اسید اوریک توسط بدن می شود و یک روش بسیار مطمئن برای کاهش سطح اسید اوریک خون است.
- در صورت داشتن مشکلات کلیوی، به پزشک خود اطلاع دهید. هنوز هم آلوپورینول استفاده می شود، اما ممکن است نیاز به تنظیم دوز باشد.
- عوارض جانبی رایج شامل درد معده، سردرد، اسهال و بثورات است.
- اگر بثورات یا تب در حین مصرف آلوپورینول تجربه میکنید، قرص را قطع کنید و با پزشک خود تماس بگیرید.
- یک خطر بسیار نادر از حساسیت آلوپورینول وجود دارد. این مشکل می تواند باعث خارش پوست، تب، نارسایی کلیه، نارسایی کبد، نارسایی مغزی استخوان و مرگ و میر شود.
- مشاوره با پزشک خود در صورت استفاده از آزاتیوپرین (Azasan، Imuran، -(merkaptopurine یا سیکلوفسفامید (Cytoxan، Cytoxan Lyophilized، Neosar)؛ ممکن است تنظیم دوز از آلوپورینول مورد نیاز باشد.
- اگر آلوپورینول مصرف می کنید، آمپی سیلین (Principen) می تواند باعث بثورات شود.
- Febuxostat )Uloric)
- Febuxostat اولین دارو جدید است که به طور خاص برای کنترل نقرس ساخته شده است. تشکیل اسید اوریک را کاهش می دهد و یک روش بسیار مطمئن برای کاهش سطح اسید اوریک خون است. را می توان در بیماران مبتلا به اختلال خفیف و متوسط کلیوی استفاده کرد. نباید همراه با 6-مورپوپورین یا آزاتیوپرین مصرف شود.
- Pegloticase )Krystexxa) : Pegloticase یک آنزیم مخصوص اسید اوریک PEGylated است که به صورت داخل وریدی داده می شود که برای درمان نقرس مزمن در بزرگسالان و بیماران مقاوم در برابر درمان های معمولی داده می شود. اگر کمبود آنزیم G6PD دارید، باید از Pegloticase اجتناب کنید. واکنشهای حساسیت شدید با pegloticase، از جمله آنافیلاکسی تهدید کننده زندگی می تواند رخ دهد. مهم است بدانید این داروهای نگهدارنده برای کاهش اسید اوریک بسیار پایینتر از حد طبیعی برای جلوگیری از حملات آرتروز نقرسی استفاده می شود. به طور کلی، پزشکان می خواهند سطح خون اسید اوریک کمتر از mg / dL 6.0 باشد. این سطح اسید اوریک به عنوان "سطح هدف" یا "هدف" درمان شناخته می شود.
3- جراحی در نقرس
جراحی به ندرت برای نقرس مورد نیاز است مگر اینکه به دلیل فقدان درمان موثر، آسیب مفصلی ایجاد شود. جراحی می تواند برای حذف تیفی استفاده شود.
پیگیری نقرس چگونه است؟
آرتروز نقرسی در دو مرحله درمان می شود. مرحله اول درمان آرتروز حاد است. مرحله دوم جلوگیری از حملات آرتروز نقرسی است. دوزهای پایین داروهای کلشیسین یا ضد التهابی ممکن است برای حمله حاد استفاده شوند.
آیا تغییر تغذیه مانع نقرس می شود؟
اگر شما در معرض نقرس هستید، باید موارد زیر را انجام دهید:
- مصرف کلسترول به مقدار کم و رژیم کم چرب. افراد مبتلا به نقرس خطر بیشتری برای بیماری های قلبی دارند. این رژیم نه تنها خطر ابتلا به نقرس را کاهش می دهد بلکه خطر ابتلا به بیماری قلبی (بخوانید: کاهش خطر بیماری قلبی با مصرف این 2 ماده غذایی) را نیز کاهش می دهد. کلسترول خود را کنترل کنید.
- از یک رژیم کم پورین استفاده کنید و از غذاهایی که دارای پورین هستند (بیوشیمیایی در غذاهایی که به اسید اوریک متابولیزه می شوند)، از جمله غذاهای حلزون و گوشت قرمز اجتناب کنید.
- به آرامی وزن کم کنید. این کار می تواند اسید اوریک را کاهش دهد. کاهش وزن بیش از حد به سرعت می تواند گاهی اوقات حملات نقرس را تحریک کند.
- مصرف الکل، به ویژه آبجو، را محدود کنید.
- از کم آبی بدن جلوگیری کنید
- مصرف لبنیات خود را افزایش دهید، مانند شیر و ماست، زیرا آنها می توانند فرکانس حملات نقرس را کاهش دهند.
- از فروکتوز اجتناب کنید، مانند شربت ذرت.
- در صورت مصرف diuretics thiazide ، هیدروکلروتیازید، (HCTZ)، آسپیرین با دوز کم، لوودوپا (لارودوپا)، سیکلوسپورین (Gengraf، Neoral، (Sandimmune یا اسید نیکوتینیک، با پزشک خود صحبت کنید.
اگر حمله آرتروز نقرسی دارید، باید تمام موارد فوق را انجام دهید و رژیم تجویز شده توسط پزشک را دنبال کنید.
تهیه و تنظیم: گروه سلامت اوما
