درد کمر دردی شایع است. همچنین اغلب اولین چیزی که صبح ها، هنگام بیدار شدن احساس می شود همین درد است، مخصوصاً هنگام بلند شدن از حالت دراز کشیده به ایستاده، این درد احساس می شود. این درد معمولاً نتیجه سفتی و یکنواخت بودن بدن و عضلات در استراحت طولانی مدت یا کاهش جریان خون در خواب است. بعد از حرکت و شروع فعالیت، علائم معمولاً کم می شوند. در حالی که کمردرد صبحگاهی می تواند دوره ای باشد، برخی از افراد آن را بیشتر از دیگران تجربه می کنند. این درد مداوم می تواند توسط تعدادی از مسائل ایجاد شود، از جمله:
- فشار بر عضلات
- ضعف بدنی
- کاهش آمادگی جسمانی
دلیل درد ناگهانی کمر در افراد مختلف متفاوت است. به عبارتی کشف علت کمر درد ناگهانی در افراد مختلف تنها با بررسی سبک زندگی آنها و انجام آزمایش‌های مختلف امکان پذیر است. در ادامه به بررسی شایع‌ترین مواردی که به عنوان علت کمر درد ناگهانی شناخته میشوند، میپردازیم:
• کشیدگی عضلات یا رباط ها:
کار با اجسام سنگین میتواند دلیل درد ناگهانی کمر باشد. بلندکردن مکرر و مداوم اجسام سنگین و یا انجام دادن حرکتی که در محدوده چرخش ستون فقراتتان نیست میتواند عضلات کمر و رباط‌های ستون فقرات را تحت فشار قرار دهد. اگر در شرایط بدنی نامناسبی دارید، برای مثال دچار اضافه وزن هستید، باید در مورد حرکات خود بسیار هوشیارانه عمل کنید.
• دیسک‌های برآمده و یا پاره شده:
اگر به دنبال دلیل درد ناگهانی کمر هستید، دیسک هایتان را معاینه کنید. دیسک‌ها را میتوانید به عنوان بالشتک هایی فرض کنید که در بین مهره ها جای گرفته اند. این مهره ها از ساییده شدن مهره ها به یکدیگر جلوگیری میکند. دیسک ها موادی نرم هستند و جنس غضروفی دارند. اگر دیسک به هر دلیل پاره شده و یا ورم کند، روی عصب نخاعی فشار می آورد. نتیجه چنین امری بروز کمر درد ناگهانی است. البته در مواردی ممکن است که چنین شما به چنین عارضه ای دچار باشید اما دردی حس نکنید. از این رو بهتر است برای تشخیص دقیق چنین مشکلی به سراغ انجام آزمایش های عکسبرداری بروید.
آرتروز:
آرتروز قسمتی از پاها در قسمت لگن است که به راحتی میتواند کمر را تحت تاثیر قرار دهد. در برخی موارد بروز عارضه آرتروز باعث باریک شدن فضای اطراف نخاع میشود. در چنین حالتی تنگی نخاعی و به دنبال آن کمردرد اتفاق می افتد.
• پوکی استخوان:
مهره های کمر از جنس استخوان هستند. اگر شما دچار پوکی استخوان شده و ستون فقراتتان شکننده شوند، امکان بروز شکستگی در آنها افزایش پیدا میکند. از این رو درد ناگهانی کمر میتواند چنین علتی داشته باشد.
تمرین اصلاحی برای درمان گودی کمر
اکثر افراد مبتلا به لوردوز به درمان پزشکی نیاز ندارند مگر اینکه یک مورد شدید باشد. درمان لوردوز به شدت انحنا و وجود علائم دیگر بستگی دارد. گزینه های درمانی عبارتند از:
- دارو، برای کاهش درد و تورم
- تمرینات اصلاحی روزانه، برای تقویت عضلات و دامنه حرکتی
- کاهش وزن، برای کمک به وضعیت بدن
- بریس، در کودکان و نوجوانان
- جراحی، در موارد شدید با نگرانی های عصبی
- مکمل های غذایی مانند ویتامین D
افزایش انحنا در زاویه لوردوز به تناسب باعث افزایش کرنش یا تنش برشی در جهت قدامی می شود و مرکز ثقل را به سمت جلو تغییر می دهد. این افزایش زاویه و استرس به عقیده برخی با وضعیت نامناسب و کمردرد مرتبط است. از نقطه نظر بیومکانیکی، لوردوز کمری برجسته با افزایش شیوع کمردرد همراه است. با این حال چندین مطالعه به این نتیجه رسیده‌اند که کمردرد ارتباط مستقیمی با هیپرلوردوز کمری ندارد. عواملی وجود دارند که در افزایش میزان لوردوز کمری نقش دارند. این عوامل سببی مانند ضعف تنه، عضلات کوتاه پشت، ضعیف شدن ران و همسترینگ و غیره به نوبه خود می توانند باعث کمردرد شوند.
عضلات مولتی فیدوس، عرضی شکم و عضلات داخلی تنه در بیماران مبتلا به هایپرلوردوز دیر عمل می کنند. بین ضعف ماهیچه های تنه و افزایش زاویه لوردوز، که می تواند علت کمردرد باشد، ارتباط وجود دارد. ضعف در هر یک از عضلات کمربند کمری- لگنی می تواند به دنبال چرخش های لگنی و انحراف قوس پشت با اختلال در تعادل عضلانی در این ناحیه باشد و در نتیجه فرد مستعد ابتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی باشد.
عوامل مختلفی بر لوردوز کمری تأثیر می گذارد. برخی از مطالعات نشان می دهد که دامنه لوردوز کمری تحت تأثیر سن، جنس، حرکت در مرکز توده مانند بارداری و چاقی است. علل احتمالی هایپرلوردوزیس:
- ناهنجاری های مادرزادی ستون فقرات
- شیب داخلی لگن
- عضلات کمر کوتاه
عدم تعادل بین عضلات احاطه کننده استخوان های لگن مانند خم کننده های لگن سفت، عضلات مرکزی ضعیف، عضلات گلوتئال ضعیف. این عدم تعادل عضلانی (سندرم متقاطع پایین) باعث کوتاه شدن عضلات وضعیتی در پاسخ به استرس می شود و آنها نیز به نوبه خود آنتاگونیست های خود را مهار می کنند.
افراد مبتلا به کمردرد، دامنه حرکتی کمری و حس عمقی را کاهش داده اند. عضلات تثبیت کننده آنها در مقایسه با افراد بدون انحنا کندتر عمل می کنند. معمولاً عضلات تثبیت کننده قبل از شروع حرکت فعال می شوند، اما در افراد مبتلا به کمردرد، این انقباض به تأخیر می افتد.
