
به نظر می رسد که تخریب لایه ازن و مسأله گرم شدن زمین، هر دو باعث ایجاد تغییرات عمده در سراسر جهان شده اند. اما برخی مناطق کره زمین بیش از سایر مناطق در معرض خطرات ناشی از تخریب لایه ازن هستند. برای مثال ممکن است افراد ساکن انگلستان نسبتاً در امان باشند، اما واقعیت این است که این تغییرات در هر جای دنیا که رخ دهد، در نهایت عواقب آن کل دنیا را تحت تأثیر قرار خواهد داد.
چرا باید نگران سوراخی بر فراز قطب جنوب باشیم؟
ممکن است فکر کنید یک سوراخ آن هم بر فراز قطب جنوب مسأله مهمی نیست، چون به غیر از پرسنل ایستگاه های تحقیقاتی کسی آنجا زندگی نمی کند. اما جالب است بدانید که در قطب جنوب هر ساله در فصل بهار، گردباد قطبی هوای تخریب شده لایه ازن را به دام می اندازد. زمانی که این هوا رها می شود به کشورهای مجاور منتقل می شود.
پیامدهای گسترده
کشورهایی که در حال حاضر بیش از سایر کشورها در معرض خطر بوده و هستند عبارتند از، استرالیا، نیوزلند، آرژانتین، و شیلی.
بسیاری از دانشمندان معتقدند که در آینده ابرهای استراتوسفری بیشتری بر فراز قطب شمال دیده خواهد شد و همین امر منجر به تخریب شدید لایه ازن بر فراز آلاسکا، کانادا، و بخش هایی از شمال اروپا می شود.
اطلاعات جمع آوری شده نشان می دهد که پس از رها شدن سالانه هوای گردباد قطبی، در نیوزلند بیش از 10 درصد کاهش در سطح لایه ازن ایجاد می شود، و همسایه آن، استرالیا، بالاترین میزان ابتلا به سرطان پوست در جهان را به خود اختصاص داده است.
چرا استرالیا در معرض خطر است؟
استرالیا بیش از برخی کشورها، برای مثال انگلستان، اشعه ماوراء بنفش (UV) دریافت می کند. نسبت به اروپا، قاره استرالیا و اقیانوسیه در تابستان به خورشید نزدیک تر است، و همین امر منجر به افزایش 7 درصدی شدت تابش اشعه ماوراء بنفش می شود. شرایط جوی و آب و هوای صاف استرالیا باعث می شود که مردم این کشور 15% بیش از انگلستان در معرض تابش خورشیدی باشند.
زمین و آب متحمل خسارت
بدون محافظت لایه ازن از خورشید، زندگی مردم، حیوانات، و گیاهان ویران خواهد شد. حتی زندگی موجودات زیر آب نیز در معرض خطر خواهد بود. زیرا اشعه ماوراء بنفش می تواند پیش از جذب شدن تا عمقی خاص به داخل آب های زلال نفوذ کند.
البته اثر واقعی کاهش ازن بر بشر، به میزان تخریب شدن لایه ازن بستگی دارد. کارشناسان معتقدند هر 1 درصد کاهش در محافظت لایه ازن از زمین، باعث افزایش 2 درصدی اشعه های UV-B می شود. 3 نوع اشعه UV با توجه به طول موج آنها وجود دارد که تفاوت آنها در فعالیت بیولوژیکی آنها و میزان نفوذشان در پوست است. هرچه طول موج کوتاه تر باشد، تابش آن اشعه مضر تر است، اما قابلیت نفوذ پذیری آن در پوست نیز کاهش می یابد. UV-B نوع دوم اشعه های UV محسوب می شود و طول موج آن متوسط است. این اشعه از نظر بیولوژیکی بسیار فعال است اما نمی تواند فراتر از لایه های سطحی پوست نفوذ کند. این اشعه باعث آفتاب سوختگی، افزایش پیری پوست، و در نهایت سرطان پوست می شود.
افزابش بیماری ها
بروز بیماری ها به میزان قرار گرفتن در معرض تابش نور خورشید بستگی دارد، و آفتاب سوختگی سطحی، پیری زودرس، و انواع مختلف سرطان های پوست را شامل می شود. قرار گرفتن بیش از حد در معرض تابش نور خورشید می تواند منجر به کوری و آب مروارید شود. در دهه گذشته تعداد افراد مبتلا به سرطان پوست افزابش زیادی داشته است.
زنجیره غذایی ما
بسیاری از سیستم های بیولوژیکی به دلیل قرار گرفتن در معرض اشعه UV آسیب دیده اند. موجودات کوچک و ظریف تر بیش از گونه های بزرگ تر، مانند انسان، در معرض خطر و آسیب هستند. قرار گرفتن در معرض تابش شدید اشعه UV-B می تواند در رشد و فتوسنتز انواع محصولات کشاورزی مانند ذرت، گندم سیاه، و آفتابگردان اختلال ایجاد کند و یا حتی از رشد آنها جلوگیری کند. این اشعه حتی می تواند ظرفیت تولید مثل آبزیان را تحت تأثیر قرار دهد.
بسیاری از موجودات زنده از جمله گیاهان و جانوران در حال حاضر متحمل فشارهای ناشی از اشعه UV-B هستند و اگر این شرایط تشدید شود و یا این موجودات بیشتر در معرض این اشعه قرار بگیرند، شاهد اخیجاد اختلال در برخی از زنجیره های غذایی خواهیم بود.
منبع: مرجع سایت انگلیسی