تنها گذاشتن بچه با پرستار کودک

من هر موقع بای بای کردم و رفتم پسرم اذیت شده و همیشه یواشکی رفتم نمدونم درسته یا نه اما خب بچه زود یادش میره بهتر از اینکه ببینه تنه‌اش میذاری و نمی‌بری البته این نظر منه
و اینکه بالاخره خب باید عادت کنه تدریجی چون باید برید سرکار

عزیزم صبح زود که میری سرکار بچه معمولا خوابه متوجه نمیشه ولی بعد یه مدت عادت میکنه پسر من که بعد سه چهار ماه دیگه میومد بای بای میکرد درو روم میبست میرفت تو

دختر منم دنبال شوهرم گریه میکنه.وقتی خداحافظی کنه خیلی اذیت میشه کلی گریه میکنه.ولی وقتی یواشکی میره دیگ دخترم حواسش پرت میشه.بهترین کار اینه یواشکی برین

دختر منم اوایل خییییلی گریه میکرد منم پشت در می‌نشستم گریه میکردم🥲،الانکه میگه پاشو برو سرکار منم ببر پیش خاله🤕

عزیزم این که بچه الان بتونه عادت کنه یا نه و اینکه تو بزرگسالی روش تأثیر میزاره یا نه کاملا بستگی به خود بچه ات داره.
من یه برادر دارم که 4 سال از خودم بزرگتره. مامان من کارمند بود و تمام دوران بچگی و مدرسه من سرکار بود. تابستون سرکار بود، تعطیلات عید فقط 4 روز تعطیل بود. من همیشه یه چیزی تو زندگی ام کم داشتم. همیشه حسرت اینو میخوردم که وقتی میخوام برم مدرسه مامانم نیست وقتی از مدرسه برمیگردم، مامانم نیست.
همیشه خونه این مادربزرگ و اون مادربزرگ بودم. ولی خب برادرم وابستگی اش به مامانم خیلی بیشتر بود و خیلی آسیب دید از نبودن مادرم ولی من ذاتا مستقل تر بودم و بهتر میتونستم باهاش کنار بیام ولی اینکه بچه آسیب میبینه یه امر غیرقابل انکاره 😔
من خودم کارمندم الان ولی اگر بچه دار بشم حداقل تا سه سالگی بچه ام کنارش میمونم چون نمیخوام اون حسی که خودم داشتم از کمبود مادر رو بچه ام داشته باشه ولی خب شرایط آدما باهم فرق میکنه. من فقط تجربه شخصی خودم رو باهات در میون گذاشتم. امیدوارم بهترین ها برای خودت و کوچولوی نازت اتفاق بیوفته 💕

اشتباهترین کار یواشکی رفتنه.چسبتدگی و اضطراب شدید بعده ها ایحاد میکنه چون هرلحظه فکر میکنه الان تنهاش میذارید.با خداحافظی حتی گریه هم کنه بهتر از یواشکیه

و اینکه به هیچ عنوان تا فرزتدتون آمادگیشو نداره سرکار نرید.من به چشم دیدم که چقدر بچه آسیب میبینه.همه مثل هم نیستن.بعضی بچه هام هستن براشون مشکلی ایجاد نمیشه.

دوتاهمکارای من همزمان بجه هاشونو گذاشتن پیش مادرشوت و برگشتن سرکار.یکیشون بچش راحت پذیرفت ولی اون یکی الان میره کلاس اول دبستان و اونقد چسبندگی و اضطراب داره که همش نگاهش به مامانشه که جایی نره حتی توخونه.
کلی هم مشاوره بردنش گفتن طول میکشه تا خوب بشه

هیچوقت یواشکی نرید.فک میکنید یادش میره.اینا بعده ها تبدیل به عقده میشه براش

من که از شاغل بودن مادرم خیلی آسیب دیدم و بیزارم از دوری مادر و بچه

دقیقا.منم تا زمانی که نبینم بچم میتونه دوریمو بپذیره برنمیگردم.با اینکه محل کارم از الان میگه برگردم

ان شالله خدا کمکتون کمت

اشتباه راهنمایی نکنید.شما متوجه نمیشید چقد آسیب میبینه

آره واقعا نذار بچت دوری مادر رو بچشه
خیلی سخته مهشید خیلی...
مخصوصا من اول ابتدایی میخوندم خیلی اذیت شدم...
هنوزم یادم میفته گریم میگیره

عالی

من باز وابستگی نداشتم و زیاد آسیب ندیدم ولی داداشم یادمه همش گریه میکرد و این خیلی بده

ولی همینکه میومدم خونه مامانم نبود یا صبح قبل من میرفت سرکار خیلی خیلی خیلی خیلی حس بدی بود هرچند عادت شد ولی خاطرش هست

آره
تازه شیفت مدرسه من با مامانم در تضاد بود یه دوران
یعنی نه صبح میدیدمش نه بعد از ظهر فقط شبا بود...
اونم‌خسته و ...
خیلی خاطرات و عقده های بدی از این بابت دارم

منم مامانم عصر تازه می‌رسید خونه. اونم همش توی آشپزخونه بود تا ناهار فردا رو اماده کنه. جمعه ها که خانوادگی پیش هم بودیم و ناهار تازه می‌خوردیم انگار خدا دنیا رو بهم داده بود! 😐

بعصیا فک میکنن یواشکی میرن بعد سرگرمش کنن یادش میره درصورتی که این توی ذهنش میمونه و چه استرسی توی بچه بجا میذاره.همکار من الان میگه چجوری بچمو ببرم مدرسه

فقط میگم سخت میگذره به بچت من بچم آسیب دید اما بخشنامه جدید کردن اداره ما تا ۱۷ مادر پیش بچه بمونه حقوق کامل هم میدن اما به من نرسید متاسفانه من بچم خیلی اذیت شد من کارم رسمی است و خیلی شرایط ایده آل داره خب نمیتونستم چشم پوشی کنم ناچار شدم برم

تا ۱۸ ماهگی

همه ادارات دولتی ؟

من خودم تجربه ای ندارم
ولی دوستم که شاغله شوهرم کارش خیلی خوبه، کلی مشغله کاری داره و در عین حال دغدغه بچشم داره، ولی خب باید ی جور کنار بیاد، دخترشو همش پیش این خواهر اون خواهر یا مادرش میذاره.تو ظاهر همه چیزشون اوکیه چون از نظر بقیه کاملا در رفاهن
دخترش امسال میخاد بره کلاس اول،
اونسری که دیدمش ازش پرسیدم دوست داری بزرگ شدی چیکاره بشی،
با قطعیت تمام گفت خانه دار،چون دوست دارم همش تو خونه خودم باشم😐😐

*شوهرشم

بنظرم هر طوری بخاید حساب کنید اسیبش رو میزنه به بچه.در واقع ی چیزی بدست میارید در عوض ی چیز دیگه از دست میدید
این قانون طبیعته

عههه منم از بچگی میگفتم میخوام خانه دار بشم😂😂😂

چون مامانم هیچ وقت خونه نبوو

من مادرم معلم بود و اکثر اوقات شیفت مخالفم بود انقد دلم میخاست صدای مامانم تو خونه باشه هنوزم دلم میخاد مامان خونه دار داشته باشم یا خسته بود یا سر کار
خودم بعد زایمان دیگه سرکار نرفتم ترجیح دادم از بزرگ سدن بچم لذت ببرم

ممنونم خانم دکتر جان،چشم،صحبت کردیم مادرهمسرم هم حضور پیدا میکنه همراه با پرستار

یواشکی رفتن اصلا درست نیست
بهتره که تا ۲سالگی بچه پیش مادر باشه بعد از اون هم به ازای هر یک و نیم سال ۱۰دقیقه باید باید مادر با بچه و شخص سومی که میخوایین بچه رو پیشش بزارین تعامل داشته باشین