حال روحیم بده،چکار کنم؟

خداخواسته باردار شدی یا خودتم میخاستی؟

دیگه باید یجوری حال خودت رو خوب کنی برو بیرون کتاب بخون فیلم ببین گریه کن با همسرت هم بحث نکن اصلا که اعصابت خورد بشه

دلیل اختلافت با همسرت چیه

اخه ما هر دو برای بچه دار شدن مشکل داشتیم.فکر نمیکردم باردار بشم.اما خدا خواست.البته تازه ماه های اوله.از همه بدتر رفتاراشه که اذیتم میکنه.حتی نمیذاره سونو برم یا پیش دکتر

تنهایی نمی‌ذاره بری

دوست داره با خودش بری یا کلا چی

خیلی چیزا.خیلی هم تلاش کردم درست نشد،شوهرم تا قبل این ک بفهمه باردارم میگفت از هم جدا بشیم.

خوب چرا جدا نشدید

تا اینجاکشوندید خودتون علتش چیه

نه بابا.کلا میگه این بچه را خدا داده،تو میخوای بری پیش این دکترا و سونو و این چیزا چکار کنی.کلا حرف حرف خودشه.

چه ربطی داره همه میرن دکتر

پس حتما خدا مصلحت دونسته ک بهتون نی‌نی داده

من از نظر روحی هنوز بهش وابسته ام و دوسش دارم.ولی یک ترسی ازش تو دلم هست ک شاید باورتون نشه اونطوری که باید نمیتونم بهش نزدیک بشم.

شاید از رفتاراش دادوبیداد کردناش می‌ترسی

تو را خدا برام دعا کنید.اخه هر زمانم اگر اتفاقی برای بچه بیفته میگه تقصیر توعه

الان ما نفهمیدیم اختلافتون سر چیا هست که راهنمایی کنیم ولی انشالله هر چی خیر برات پیش بیا

ممنون عزیزم

ببخشید من نمیخوام دخالت کنم ولی شما که تا طلاق رفتین چطور رابطه داشتین و چرا محکم جلو گیری نکردین که باردار نشی

اره متاسفانه خیلی ازش ترس به جونم افتاده

ببین ما چند سال بچه دار نشدیم.اصلا فکرشم نمیکردم که باردار بشم

ولی بچه هم بیادشاید درست اخلاقش یکم بهتر بشه ولی بچه سر دعواهای شما آسیب میبینه

به هر حال نمیشه صد در صد گفت که باردار نمیشدی باید جلوگیری درست میکردی حالا قسمت بود ولی بچه گناه دار اصلا درک نمیکنم

همسر این خانوم حس میکنم لجباز واصلا درکی نداره وهمش خانومو مقصر میدونه بنظرم

کلا اکثریت مردا همینن وخانوم رو مقصر میرونن

عزیزم اگه معتقده که خدا داده و تو نباید بری دکتر اگه دور از جون خدایی نکرده یچه اتفاقی هم واسش افتاد
تقصیر هیچ کس نیست و خدا این جوری مقدر کرده

درست خق با شماست ولی می شد از اتفاق جلوگیری کرد

انشالله با وجود بچه زندگیتون خوب بشه.شادی بیاد توش

عزیزم برو مشاوره همسرت ببر .اینکه میگی مشکلات جدی داشتید الان به نظرم باید جدی پیگیر شی .شاید مشکلات برای بچه دار نشدن بوده برید مشاوره هر دو

دقیقا اگه تا طلاق رفتن که رابطه داشتن بی جلوگیری واقعا کار اشتباهیه...

خیلی خوبید ها... من با شوهرم یک بحث ساده میکنم، کلا از رابطه باهاش بدم میاد... تا یک هفته،ده روز که میگذره... شما خیلی خوبید که تو این شرایط رابطه داشتید.

من شرایط مشابه شما رو داشتم. حتی وقتی آریا تو شکمم ۷ماهه بود، مشاور گفت جدا شو. نشدم. همون روزای اول تنها رفتم سونو، نیومد باهام، سونوگرافی گفت بچه رو بنداز، ننداختم، گفتم یعنی چی من میخوامش، عاشق بچمم.
الان پسرم ۱۴ سالشه
۱۴ سال عذاب کشید کنار پدری که نه اخلاق داره و نه شعور
منم زندگیم تباه شد
۳ ساله بود پسرم جدا شدم
تا سرحد مرگ عذاب کشیدم و سلامتی رو از دست دادم
همه اینا بخاطر چی بود؟
نداشتن جسارت، نداشتن درک
ترسیدم، گفتم درست میشه
گفتم می سازم
نشد
والله نشد
بالله نشد.
هروقت کسی رو تو شرایط اون سال‌های خودم میبینم، واقعا دردم میگیره.
نه میشه پیشنهادی داد، نه حرفی زد بیش از این
خداقوت فقط
امیدوارم بهترینها نصیب خودت و طفل معصومت بشه

هرگز عزیزم اکثریت اینطور نیستند
اکثریت نامردا ببخشید اینطورین، مردا نه

مقصر همسرت هست که نمیذاره بری دکتر نه شما
ببخشید شما هم خیلی وا میدی
قرار نیست همه تقصیر ها گردن شما باشه

دقیقا ما خودمون داریم با نامردش زندگی میکنیم نه راه پس داریم نه راه پیش

چندماه بارداری ؟

عزیزم
خداخواسته ادم مریض شه تصادف کنه نباید بره دکتر؟