خانمای بچه دار بنظرتون شاغل بودن بهتره یا خونه داری

من شاغل نیستم ولی اگر شرایطش پیش بیاد حتما میشم

بنظرم میشه هر دو رو مدیریت کرد

خب با بچه سخته ک

به شرطی که از امنیت و آرامش بچه تو زمانی که نیستی مطمئن باشی

درسته میشه
بخاطر این میگم اخه تا کی بچه رو کسی دیگه بگیره

اینو ک آره مطمئنم

خب پس بنظرم شغلت رو از دست نده
چون همین شغل الان تو حتی شده سر سوزنی به نفع آینده بچت هم هست

خدا رو شکر همسرمم کمکه
ولی خب میگم تا کی من بچه رو بزارم پیش مامانم بنده خدا اخه اونم گناه داره
پرستار هم اصلا قبول ندارم

یخورده بزرگتر شد میتونی بزاری مهد
بعدشم که دیگه مدرسه میره

اگه میتونی فعلا تحمل کن چون مطمئن تر از مادرت هیچ کس نیست
یکم بزرگتر که شد بذارش مهد
دوست منم شاغله
شوهرش بچه رو نگه میداشت،دیگه بزرگتر که شد گذاشتش مهد

حدودا ۲.۵سالش که شد

ولی پیشنهادم بهت اینه شغلت رو از دست نده
البته اگه از همه لحاظ راضی هستی از شغلت

من بعد ۱۲ سال کارمو گذاشتم کنار چون هیچ کمکی ندارم و البته خانواده ام خیلی اعصاب ندارن ، ولی اگر کمکی داری که منتی سرت نمیزارن و از اصول تربیت بچه ات مطمئنی کارت را ادامه بده . استقلال برای هم مادر و هم آینده بچه خیلی خوبه .

اگه برای مادرت عذاب وجدان داری همون پولی ک باید بدی ب پرستارو برا مامانت هدیه بگیر
خوراکی مقوی مث مغز و اینا مثلا زیاد بگیر ببر با بچت ب مامانتم بده
در کل هواشو داشته باش اونم بنده خدا خسته میشه
اما کارتو از دست نده عزیزم حیفه
مستقل بودن برای خانم اعتماد ب نفس میاره ک رو تربیت و آینده بچشم تاثیر میذاره

عزیزم بچه آخر با شرایط کنار میاد بزرگ میشه ولی تو ممکن شغلت از دست بدی یکم که بزرگ تر بشه پرستار براش میگری

به عنوان کسی که مادرش شاغل بوده من اصلا حاضر نیستم بچم رو بذارم و برم سرکار.چرا که آسیب های زیادی به بچه وارد می شه.خاله ام هم شاغله و بچه هاش چند تربیتی شدن و خیلی وضع زندگیشون سخت و بچه ها همه ناراضی

شاغل بودن یک زن خیلی خوب ولی مدیریت کنی زندگیتون سخت ولی میشه

اینم درست شما میگی ولی یه زن نمیشه همشه تو خونه باشه بچه داری کنه که زن باید تو اجتماع باشه مستقل باشه من که خیلی دوست دارم همه مادری کنم همه شاغل باشم

درسته هر کس یه عقیده ای داره
مامانم و همه خاله هام شاغلن و تمام دختر خاله ها و پسر خاله هام شاکی از شاغل بودن مادرشون
و من خودم اصلا راضی نیستم.مامانم هنوزم شالله و من حسرت اینکه یه روز صبح پاشم برم خونه مامانم یا قرار بذارم بریم بازار. آسیب ها و عقده هایی که برام ایجاد شده خیلی ناراحتم می کنه و وقتی یاد دوران تحصیلی ابتداییم میفتم هنوزم گریم می گیره...
خاله ام دائم باید التماس کنه یه ساعت بهش مرخصی بدن تا بره به کار بچه هاش برسه
همیشه غذای کهنه خوردیم و یا وقتی تنها بودم و کوچیک سرد...
حالا هر کسی نظر خودش رو داره
اما من ترجیح می رم تو خونه بمونم
البته اینطور نیست تو خونه زندانی بشم
نه هر وقت دلم بخواد بیرون هم می رم

مامانم هنوزم شاغله*

خیلی سخته
من اگر مادرم مبتونست نگه داره، خیالم راحت بود و اتفاقا زندگیم نظم بیشتری میگرفت، ولی متاسفانه مادرم نمیتونه کمک کنه بهم.
بالاخره از یک سنی میذارم مهد.
بچه اولمم گذاشتم مهد
حتی اگر شاغل هم نبودم از یک سنی میگذاشتمش

من معلم نیستم ولی شاغلم تایم کاریم جوریه که شوهرم حتما خونه باشه هیچ کسی هم کمکی ندارم فقط شوهرم به اندازه کافی هم وقت میذارم برای بچه م به نظر من با برنامه ریزی درست و اصولی میشه استقلالتو حفظ کنی
بسته به محیط کار زن هم داره بسته به توان مالی افراد هم داره
شما که کمکی داری الان حرف زدن یاد گرفت و تونست تعریف کنه چی شده میتونی بذاری مهد بعدشم که مدرسه س
از قدیم الایام بوده مادرا همیشه در حال زحمت بودن و تلاش در همه کاری ،من مادرم شاغل نبوده ولی چون کار کشاورزی و دامپروری داشتیم مادرم باید به پدرم کمک میکرد من پیش خاله یا خواهرام میموندم خیلی هم بچه خوبی شدم الان 😁😁😁😁تازه شیرخشکی هم هستم 😁😁
چه خانه دار باشی چه شاغل استقلال و پول داشتن خیلی مهمه ❤️

من شاغلم ، شاغل بودنو ترجیح میدم
دخترم ۴ ماهش شد برگشتم سرکار

بنظرم مستقل بودن یه خانم بهتر از هر چیزی هست کاری به بقیه مسائل نداریم مستقل باش هر طوری که میشه

از نظر مالی منظورم هست

والا جاری من شاغل بود شغلشو از بچش بیشتر دوس داشت بچه ۲ ماهه رو میزاشت پیش همسایش میرفت سرکار بعدش دید صدای برادرشوهراش در اومد بچرو میزاره پیش مادرشوهرم میره سرکار کلا براش مهم نیست کی از بچش مراقبت کنه 😅

من خودم به شخصه بچه مهمتره برام تا شغل

عزیزم حتما شغلتو حفظ کن، بعدا پشیمون میشی، من خودم میخوام پرستار بگیرم برای بچم، حقوقمم میدم پرستار تا بچمو بتونم بفرستم مهد، خواهرامم همه همین کارو کردن، سختیش چند سالِ، بچه که بزرگ بشه میره دنبال کار و زندگی خودش و تو میمونیو بیکاری

استقلالتو همیشه حفظ کن نه فقط به خاطر پول، اون هویت اجتماعی داشتن مهمه

من سال قبل با وجود بچه کوچک ، سرکار هم میرفتم ( مربی پیش دبستانی ) اکثر روزها بچمو میذاشتم پیش خواهرام ، ولی وقتایی که اونا کار داشتن یا مسافرت بودن یا مریض بودن ، مجبور میشدم بچه رو با خودم ببرم و این واقعا سخت بود که هم حواسم به کلاسم باشه و هم به بچم

با بچه خیلی سخته بخدا. من خودم شاغلم . معلم هستم . شهر غریب هستیم. پرستار گرفتم برا بچه تقریبا نصف حقوقم میره برا پرستار. حالا رفت و آمد و کرایه بماند. استرس محل کار . کارای مدرسه و کارای خونه. اومدی خونه نمیتونی استراحت کنی تا شب. وقتی بچه خوابه باید کارای خونه و یا مدرسه رو انجام بدی. بنظرم خونه داری بهتره. ولی اگه رسمی هستی کنار نذار
من پرستار بچم مطمینم ازش . همون چیزایی که ازش میخوام رو مو به مو انجام میده. خیلی با بچم بازی میکنه حمومش میده نیاز باشه میبرش دکتر.اگه کسی رو میشناسی به عنوان پرستار خب بهش بگو اگه هم نه فقط خونوادت هستن خب یه مبلغی ماهانه بهشون کمک کن.

من تقریبا نصف دریافتیم میره برا پرستار

ببین بستگی به خود مادر داره . من مثلا به شدت عاشق کار کردن بودم تا این که پارسال با یه بد بختی کار معلمی یه موسسه رو پیدا کردم و دوماه کار کردم دیدم هم اینکه بچه هام همکاری نمیکنند و هم اینکه همش خودم استرس بچه ها رو داشتم . برای همین بی خیال کار شدم نشستم پیش بچه هام الان حس میکنم راضی تر هستم.

وحتی خاله من معلم هست و بچه هاش رو به پرستار میسپرد و اون پرستار ها برای اینکه بچه رو رام کنند اونها رو میترسوندند . الان دختر خالم که کلاس اول دبیرستان هست یه حالت روانی بهش دست داده و میگه دلم میخواد مادرم بمیره

اینم خوبه

بنظر من از کسایی بپرس که وقتی بچه بودن، مادرشون شاغل بوده و پیششون نبوده تا بهت بگن چقدر ضربه خوردن

آره عزیزم هواشو دارم همه چی میگیرم ولی خب باز عذاب وجدان دارم بنده خدا همه باید دنبالش باشه

میدونم بزرگ تر بشه مشکلم حل میشه ولی خو همین زمان هم تا بگذره خیلیه

اینم هست

موندم بخدا

واااای😂😂

منم
ولی موندم چون شوهرم میگه بمون سر کار ولی خودم

سعی خودمو میکنم

مشکلی با پولش ندارم بخدا ولی بخاطر این میگم بچمو کم میبینم از اون طرف مامانمم خودش پا درد داره

خودمم همینا توی مغزمه

مرسی ازتون عزیزای دلم

فقط موندن در کنار بچه شاغل بودت هیچ ارزشی نداره

❤

❤

عزیزم یک پرستار بگیر که بره خونه مامانت
هم توی کارای خونه کمک مامانت باشه هم بچه رو نگه داره

من خودم مادرم شاغل بوده
اگه نمیرفت سرکار شاید خیلی چیزارو نمیشد بخرم و یا یه سری کلاسا که دوس داشتم ثبت نام کنم
وضع مالیتو هم ببین
عقیده ی منه ، رفاه خیلی مهم تره تا مادر ادم صبح تا شب پیش ادم باشه

سختی داره ولی ارزششو داره
کم کم میتونی مدیریت کنی همه چی رو
من اولا سختم بود ولی الان یاد گرفتم چجوری هم به کارم برسم هم خونه هم استراحت

افرررررین

ن خدا رو شکر ب همه چی میرسم
تنها چیزی ک باعث شده ب فکر استعفا بیفتم بچست

من کسیم ک کل دوران بچگیم مامانم سرکار بود و ما بیشتر تایم از روز مادرمون پیشمون نبود وحسسسرت یک روز خونه موندن ِمامانمون و داشتیم
اون روزا کوچیک بودیم زیاد متوجه نمیشدیم ولی الان ک فک میکنم بزرگترین‌ ضربه روحی رو خوردیم
بنظر من بودن مادر تو خونه بزرگترین نعمته واقعا هیچکس نمیتونه جای مادر و پر کنه ی حس آرامشی داره ک هیییچکس و هییییییچکس تو دنیا نمیتونه ذره ای جبرانش کنه
یادمه خیلی کوچیک بودم بزرگترین آرزوم این بود ی روز صبح پاشم و ببینم مامانم کنارم خوابیده ولی بغیر از جمعه ها هیچوقت دیگه نبود
مابیدار میشدیم چیزی دم دست بود میخوردیم چیزیم نبود گررررسنه میموندیم تا بعدازظهر ک مامانمون بیاد

من یادمه تابستونا کلللل روز منتظر بودم بعدازظهر بشه آفتاب برسه لبه اون دیوار ته حیاط تا مامان برسه خونه💔
درآمد مامانم خیلی خوب کارمند رسمی ی اداره بود از نظر مالی مشکلی نداشتیم ولی از نظرعاطفی خیلی ضربه خوردیم و آثارش هنوز ک هنوزه باهامونه

عزیزم شما بازم شرایط زندگیتو بسنج و بهترین تصمیم رو بگیر
من خودم از وقتی ازدواج کردم شاغل شدم ولی از وقتی کارای آی وی اف رو شروع کردم دیگه نرفتم سرکار و موندم خونه تا هم عادت کنم هم بچه دار شدم دیگه بمونم پیش بچه هام
شاغل بودن ومستقل بودن خیییلی خوبه ولی بنظر من بچت بشه اولویت زندگیت تا بعدها این حسی ک من دارم و نداشته باشم
من شاید چون بچه کوچیک خونواده بودم انقد حساس بودم بازم نمیدونم
امیدوارم بتونی بهترین تصمیم رو بگیری هم خودت راضی باشی هم اون کوچولو💖

نداشته باشه*

قربونت برم عزیزدلم❤❤❤
بله دقیقا خودمم همینه ک میگم

⚘🌷

بچه هیچیش نمیشه اگه پیش کسی هست که ازش مطمئنی
من که هیچیم نشده الان ۳۰ سالمه😊
به رفاه زندگیت فکر کن تو این زمونه ای که هممون بهتر میدونیم چه شرایطیه
مگه شوهرت بالای ۳۰ تومن بگیره

بازم خود دانی
این چیزی نیس که بقیه بخوان خیلی کمکت کنن
چون باید خودت شرایط زندگیتو بسنجی

ولی اینم بگم نه در مورد کار ، در مورد هیچ چیزی نگو به خاطر بچم گذشتم
چون وقتی هم بزرگ بشه همش این تو فکرته که به خاطر بچه از خودگذشتگی کردی و حتی شاید اون موقع به روش بیاری و این خیلی بده

دقیقا منم با حرفایه شما موافقم

این همه بچه مادرشون شاغله و مشکلی هم ندارن
وقتایی که خونه ای میتونی بیشتر باهاش وقت بگذرونی تا خلا نبودنتو جبران کنی

دو روز دیگه خودت میمونی و تنهایی، بچت مدرسه هست شوهرتم سر کار

بعدشم وقتی پرستار بگیری دیگه بچه که بیدار میشه هم یکی هست بهش غذا بده و بهش برسه و هم اینکه نهایت ۴ ساعت بعدش خونه ایی

پرستارم اگه قبول نداری بگیر پیش مادرت بره بچتم بزار اونجا

مرسی عزیزای دلم

اره با شوهرم صحبت کردم میخوام همین کارو کنم

باشه عزیزم