846
1399/12/01
سلام دوستای مهربون اومایی. با ۱۱ روز تاخیر اومدم شرح زایمانمو بدم براتون.۷ صبح ۲۰ بهمن ماه در بیمارستان خصوصی پذیرش شدم.مستقیم رفتم اتاق زایمان و ماما برام سوند وصل کرد و رگ گیری و ...
ساعت ۹.۲۰ دقیقه بردنم اتاق عمل اونجا هم یه ربعی منتظر بودم.از بس استرس داشتم یه دکتری اومد تو اتاق کنارم باهام کلی حرف زد و ازم خواست که باهاش همکاری کنم تا بتونه به راحتی آمپول بی حسی رو بزنه. هر چی گفته بود انجام دادم به محض زدن آمپول پاهام گرم شد داروی خواب آور هم زدن و خوابم برد. قبلا از دکترمم خواسته بودم تو همون حالت خواب شکم منو فشار بدن تا لخته اینا بیاد که خداروشکر انجام داده بودن.
ساعت ۱۲.۱۵ دقیقه منو به همراه پسر نازنینم آوردن بخش. اولین نفر مامانم و شوهرم رو دیدم که هر دو رنگ پریده نگام میکردن.
زود اومدن کنارمون و منو پسرمو بوسیدن و خداروشکر گفتن.
ساعت ۳ ظهر کم کم بی حسی پاهام میرفت که درد وحشتناکی اومد سراغم انقدر گریه کردم که حد نداشت
پرستارا اومدن کلی آمپول و شیاف زدن که آروم شدم.
تا اینجا همه چی خوب پیش رفته بود. حدود ساعت ۹ شب فکر کردم دنیا رو سرم میچرخه یهو فشارم رفت بالای ۱۸ و خون تو پاهام لخته زد و بدنم شدیدا ورم کرد
دکترم مجبور شد منو دو روز هم بیشتر بستری کنه و تحت نظر نگه داره.
تو این دو روز بهم فقط منیزیوم سولفات تزریق میکردن.
تنها توصیه من اینه که حتما حتما با خودتون شیاف دیکلوفناک ببرید و هر ۴ ساعت یکبار استفاده کنید. سعی کنید تا میتونید همون روز اول خودتون پاشین راه برین.
خلاصه همه چی به خیر و خوشی گذشت.
تا یادم نرفته اینم بگم ۲۰ بهمن هم تولد شوهرم هست هم تولد گل پسرم.
که تو بیمارستان سورپرایزم کردن و یه جشن ۵ نفری گرفتیم.
از این لحظات شیرین برای همه ی باردارها و اقدامیها آرزومندم.
از خدای مهربون و بخشنده میخوام به احترام علی اصغر شش ماهه ی امام حسین و به پاکی و معصومیت علی اصغر من ، دل همه رو شاد کنه و اقدامیها رو زود به آرزوشون برسونه. ان شاءالله
